اثرات سطوح مختلف انرژی و پروتئین جیره بر عملکرد و خصوصیات لاشه بلدرچین های ژاپنی

این تحقیق به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف انرژی قابل سوخت و ساز و پروتئین خام جیره بر عملکرد (طی24-5 و 38-25 روزگی) و خصوصیات لاشه بلدرچین های ژاپنی صورت گرفت. آزمایش به روش فاکتوریل 5×3 در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تکرار در هر تیمار و 40 پرنده در هر تکرار انجام شد. 15 جیره حاوی 3 سطح انرژی قابل سوخت و ساز (2800، 2900 و 3000 کیلوکالری بر کیلوگرم) و 5 سطح پروتئین خام (22، 23، 24، 25 و 26 %) مورد بررسی قرار گرفت. در 41 روزگی، 120 پرنده جهت بررسی خصوصیات لاشه کشتار شدند. اثر متقابل انرژی و پروتئین و همچنین اثر پروتئین بر صفات اندازه گیری شده معنی دار نبود. طی 24-5 روزگی، افزایش وزن روزانه در بلدرچین های تغذیه شده با 3000 کیلوکالری بر کیلوگرم انرژی قابل سوخت و ساز (42/4 گرم) نسبت به سطوح دیگر بالاتر بود (01/0P<) و ضریب تبدیل غذایی در مورد سطح 3000 کیلوکالری بر کیلوگرم انرژی قابل سوخت و ساز (90/2) نسبت به 2800 کیلوکالری بر کیلوگرم انرژی قابل سوخت و ساز (21/3) پایین تر بود (01/0P<). طی 38-25 روزگی، با افزایش انرژی قابل سوخت و ساز از 2800 به 3000 کیلوکالری بر کیلوگرم افزایش وزن روزانه افزایش (16/6 گرم) و ضریب تبدیل غذایی (52/3) کاهش یافت (05/0P<). سطح انرژی بر خوراک مصرفی و بازده های لاشه، سینه و ران تاثیر معنی دار نداشت. در نتیجه استفاده از جیره های حاوی 3000 کیلوکالری بر کیلوگرم انرژی قابل سوخت و ساز و 22% پروتئین خام جهت حصول عملکرد مناسب بلدرچین های ژاپنی توصیه می شود.