پاسخ های رفتاری و آسیب شناختی ریختی ماهی فیتوفاگ (Hypophthalmichthys molitrix) تحت سمیت حاد مس و روی

ماهیان شاخص های زیستی قابل اعتمادی از آلودگی فلزات سنگین در آب هستند. جهت بررسی اثر سمیت حاد فلزات سنگین مس و روی بر ماهی فیتوفاگ از نمک های نیترات مس (Cu(NO3)2) و نیترات روی (Zn(NO3)2) استفاده شد. به این منظور 270 قطعه ماهی فیتوفاگ با میانگین وزنی 1/8±6/52 گرم و طولی 2±2/17 سانتی متر، در مجاورت غلظت های 0، 5 و 10 میلی گرم در لیتر قرار گرفتند. از نظر رفتاری، علائمی از قبیل حرکات پرشی و چرخشی، تجمع در سطح آب در ساعات اولیه، شنای واژگون و تجمع در کف مشاهده گردید که با افزایش غلظت فلز افزایش یافت. از نظر آسیب های مورفولوژیک، عوارضی مانند تغییر رنگ آبشش ها، تورم کمان آبششی، ایجاد لخته های خون در آبشش، تورم و کدر شدن کیسه صفرا در مجاورت مس مشاهده گردید. در مورد روی، لکه های سفید تاول مانند، التهاب و تغییر رنگ پوست، گود افتادگی و لکه های قرمز در قسمت زیرین چشم ها و ریزش فلس مشاهده گردید. در تشریح ماهی های تلف شده علائمی مانند پرخونی، تورم و خونریزی در آبشش، خونریزی داخل روده ای، آب آوردگی شکم و تیرگی کیسه صفرا مشاهده شد. میزان LC50-24 ساعت نیترات مس، 539/2 میلی گرم در لیتر ولی میزان LC50–96 ساعت نیترات روی، 4 میلی گرم در لیتر محاسبه شد. بنابراین، نیترات مس نسبت به نیترات روی از سمیت و قابلیت کشندگی بیشتری برخوردار بود.