نقش رژیم غذایی و شرایط زیستگاهی در تجمع آلاینده های آلی در ماهیان تالاب بین المللی انزلی

در میان آلاینده های انسانی، نگرانی اصلی در مورد مواد آلی کلره مانند DDTs، PCBs و HCHs، به خاطر پایداری، تجمع زیستی، و اثرات بالقوه سمی برای حیات وحش و انسان ها است. انسان ها از طرق منابع مختلف در معرض این مواد قرار می گیرند که مصرف ماهی یکی از مهم ترین راه ها است. در این پژوهش میزان آلاینده های کلره از جمله، آفت کش های آلی کلره (OCPs) و بی فنیل های پلی کلره (PCBs) در سه گونه ماهی شامل کاراس طلایی (Carassius auratus) کپور معمولی (Cyprinus carpio) و اردک ماهی (Esox lucius)، در دو فصل زمستان و بهار در تالاب بین المللی انزلی اندازه گیری شدند. انتخاب این سه گونه ماهی به خاطر وجود رژیم غذایی و شرایط زیستگاهی متفاوت و اهمیت این گونه ها برای مصرف انسانی و انتخاب این دو فصل به خاطر تفاوت در میزان فعالیت های کشاورزی و میزان بارش های جوی نسبت به هم بوده است. نتایج نشان داد که بیشترین میزان این آلاینده ها را ماهی کپور که گونه ای است با رژیم غذایی همه چیزخواری و بنتوپلاژیک، به خاطر داشتن شرایط زیستگاهی، عادت غذایی و میزان چریی متفاوت از دو گونه دیگر دارا بود. آلاینده غالب DDTs و HCB کمترین میزان آلاینده در نمونه ها بودند. هم چنین میزان این آلاینده ها در نمونه های مورد بررسی کمتر از حد استاندارد جهانی بود.