برآورد میزان بقای بیماران مبتلا به سرطان معده و عوامل مرتبط با آن در بیمارستان توحید سنندج

برآورد میزان بقای بیماران سرطانی پس از تشخیص یکی از شاخص های مهم درمانی است. هدف از مطالعه حاضر تعیین میزان بقای 5 ساله و عوامل موثر بر آن در بیماران مبتلا به سرطان معده بوده است.

در جریان یک مطالعه از نوع توصیفی- تحلیلی از ابتدای سال 1385 تا انتهای 1389، پرونده کلیه 239 بیمار با تشخیص قطعی سرطان معده در بخش پاتولوژی بیمارستان توحید سنندج مورد مطالعه قرار گرفت و میزان بقای بیماران بصورت دوره ای پیگیری و با استفاده از روش کاپلان میر و بوسیله آماره Log rank برآورد شد.

بیماران شامل 178 مرد (5/78%) و 61 زن (5/25%) بودند. میانگین سن تشخیص97/11 ± 8/68 سال بود. از لحاظ هیستولوژی تومور نوع روده ای (6/60%) 145 مورد و با میانگین بقای 85/19 ماه (24/23-46/16: 95%CI) میزان بقای بیشتری داشتند. متعاقب آن، بیماران تحت درمان جراحی (3/10%) 21 با میانگین زمان بقای 57/15 ماه (58/22-78/8: 95%CI) از بقای عمر بیشتری برخوردار بودند. متغیرهائی چون جنسیت، محل سکونت، سابقه سرطان معده در فامیل درجه یک، سابقه علایم بیماری معده، مصرف سیگار، بیماری روانی حین درمان تاثیر معنی داری بر میانگین زمان بقا نداشتند. میزان بقای بیمارانی که سرطان آنها در مراحل ابتدایی بیماری تشخیص داده شده بود با میانگین 86/14 ماه (94/16-77/12: 95%CI) در مقایسه با بیمارانی که سرطان آنها در مراحل انتهائی بیماری تشخیص داده شده بود، بصورتی معنی دار بیشتر بود (049/0P=). میزان بقای یک تا پنج ساله به ترتیب 41%، 17%، 13%، 10% و 4/5% برآورد گردید.

تشخیص زود هنگام بیماری منجر به افزایش قابل توجه و معنادار میزان بقای 5 ساله بیماران مبتلا به سرطان معده می گردد.