سیاست برداشت بهینه از جنگل با استفاده از روش برنامه ریزی پویا

هدف از این تحقیق، تعیین مقدار برداشت بهینه راش با استفاده از برنامه ریزی پویا در جنگل شفارود در استان گیلان است. در این بررسی، ابتدا برای پیش بینی رویش راش از مدل ریاضی لجستیک استفاده شد. در مرحله بعد با استفاده از داده های سری های زمانی قیمت و هزینه، معادلات قیمت چوب و هزینه متغیر بهره برداری راش بر اساس مدل خودکاهشی برآورد شد. سپس با استفاده از معادلات رویش، قیمت، هزینه متغیر بهره برداری و نرخ سود بانکی مقدار برداشت بهینه از جنگل با استفاده از فن برنامه ریزی پویا، به طوری که حداکثر ارزش فعلی مورد انتظار نصیب واحد تولیدی شود، محاسبه شد. برای بهینه سازی مقدار برداشت از مدل برنامه ریزی پویا در نرم افزار LINGO استفاده شد. به منظور بهینه سازی مدل، متغیرهای حداقل موجودی سرپای ممکن، مدل رویش، قیمت چوب در کنار جاده، هزینه متغیر بهره برداری، افق برنامه ریزی، هزینه انتقال گروه های قطع و وسایل بهره برداری به داخل جنگل و نرخ سود بانکی کدنویسی شدند. با توجه به متوسط موجودی سرپای منطقه که 490 متر مکعب در هکتار و حداقل موجودی سرپای ممکن در این تحقیق که 100 متر مکعب در هکتار است، مقدار برداشت بهینه و حداکثر ارزش فعلی مورد انتظار در یک دوره 100 ساله به ترتیب 6 تا 12 متر مکعب در سال و 32326 هزار ریال در هکتار برآورد شد. آنالیز حساسیت پذیری نشان داد که ممکن است مقدار برداشت بهینه با توجه به موجودی فعلی جنگل و حداقل موجودی سرپای ممکن، در نوسان باشد و حتی در مواردی هیچ برداشتی هم از جنگل صورت نگیرد.