مقایسه شاخص های فیزیولوژیکی قایقرانان کایاک رو زن نخبه ایرانی در دو آزمون نوارگردان و کارسنج دستی

هدف از پژوهش حاضر مقایسه ی شاخص های فیزیولوژیکی قایقرانان کایاک رو زن نخبه ی ایرانی در دو آزمون نوارگردان و کارسنج دستی بود. دوازده کایاک رو زن عضو تیم های ملی جوانان و بزرگسالان با میانگین سن 2 ± 5/16سال، قد 4/4 ± 7/166 سانتی متر، توده ی بدن 3/7± 79/57 کیلوگرم و درصد چربی بدن 6 ± 33/20 % در این تحقیق شرکت کردند. VO2max، ضربان قلب آستانه لاکتات، VO2 آستانه لاکتات، VO2 پالس (VO2/HR) و تهویه ی دقیقه ایی (VE) در دو آزمون فزاینده روی نوارگردان و کارسنج دستی با استفاده از تجزیه ی گازهای تنفسی اندازه گیری شد. هم چنین ویژگی های پیکری و ترکیب بدنی شامل قد، قد نشسته، طول دو دست، طول بازو، طول ساعد، طول ران، طول ساق پا، عرض شانه، عرض لگن، دور بازو، دور ران، دور سینه، دور باسن، دور ساق پا، پهنای بازو و پهنای ران، چربی بدن و توده عضلانی و نیز عملکرد 12 کیلومتر کایاک (K12) آزمودنی ها اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش های آماری t و همبستگی پیرسون نشان داد بین تمامی شاخص های فیزیولوژیکی قایقرانان در دو آزمون همبستگی معناداری وجود دارد (05/0 ≥ P)، با این تفاوت که مقادیر به دست آمده در آزمون نوارگردان بالاتر بود. هم چنین، کایاک رو های زن ایرانی از قد و توده ی بدن پایین تر و به ویژه توده ی عضلانی کمتری نسبت به همتایان خود در کشورهای دیگر برخوردار بودند. بنابراین یافته های پژوهش حاضر می تواند راهنمای مربیان تیم های ملی در گزینش ورزشکاران دارای ویژگی های فیزیولوژیکی، پیکری و ترکیب بدنی مناسب و گنجاندن تمرینات مقاوتی بیشتر در برنامه های تمرینی ورزشکاران به منظور افزایش توده و قدرت عضلات بالاتنه و کمربند شانه آنان باشد.