نقش مدیریت استراتژیک در مدیریت بحران

امروزه مدیریت بحران یک بخش اساسی از مدیریت استراتژیک است. قبل از تعقیب هرگونه اهداف بلند مدت، مدیریت بحران برای تضمین ثبات و موفقیت مستمر یک سازمان ضروری است. بقاء اثربخش و کارآمد سازمان در مسیر ایجاد منافع کوتاه و بلند مدت برای صاحبان منافعش نوعا هدفی استراتژیک محسوب می شود. از این منظر می توانیم شیوه هایی را که سازمان برای مقابله بحران ها و لذا تضمین بقای خود در نظر می گیرد، بخشی از استراتژی آن سازمان به شمار آوریم. امروزه تلاش می شود تا با استفاده از یافته های مدیریت بحران و تلفیق آن با دستاوردهای مدیریت استراتژیک از امواج خطرناک پیش بینی نشده اجتناب کنند. مدیریت بحران به منزله یک رشته علمی، به طور کلی در حوزه مدیریت استراتژیک قرار گرفته و فرایندی است برای پیش گیری از بحران و یا به حداقل رسانیدن اثرات آن به هنگام وقوع یک بحران و برای انجام این فرایند باید بدترین وضعیت ها را برنامه ریزی و سپس روش هایی را برای اداره و حل آن جستجو کرد. اساسا سازمان هایی که در معرض بحران قرار دارند به آمادگی بیشتری در برابر آن نیاز دارند. در این مقاله ابتدا به تعریف بحران های سازمانی می پردازیم سپس مدیریت بحران و انواع مدل های آن را بررسی کرده و با معرفی مدیریت استراتژیک سعی در تجزیه و تحلیل ارتباط میان این دو می کنیم، سپس بیان خواهیم کرد که بحران با تحت تاثیر قرار دادن چه عواملی از مدیریت استراتژیک باعث ناکارآمدی استراتژی های سازمان می شوند.