اثربخشی آموزش و روش های مفابله با تنیدگی بر سلامت روانی و تنیدگی والدگری مادران کودکان با عقب ماندگی ذهنی

هدف پژوهش حاضر شناخت تاثیر آموزش روش های مقابله با تنیدگی به مادران کودکان با عقب ماندگی ذهنی خفیف بر کاهش تنیدگی والدگری و ارتقای سلامت روانی این مادران بود. بدین جهت تعداد 30 نفر از مادرانی که فرزندانشان با عقب ماندگی ذهنی خفیف تشخیص داده شده بودند به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور مساوی در دو گروه آزمایش و کنترل همتا سازی شدند. ابزارهای پژوهش شامل شاخص تنیدگی والدین و پرسشنامه سلامت روانی بود. برنامه آموزش روش های مقابله با تنیدگی در قالب 9 جلسه نود دقیقه ای در گروه آزمایشی اجرا شد. در پایان دوره آموزشی دو گروه ابزار های مذکور را به عنوان پس آزمون تکمیل کردند. بررسی و تحلیل نتایج با استفاده از تحلیل کوواریانس بیانگر تاثیر کاربندی آزمایشی بر افزایش سلامت روانی(05/0p<) و همچنین نشانگر تاثیر کاربندی در کاهش، تنیدگی والدگری (05/0p) مادران گروه آزمایشی نسبت به گروه کنترل بود. یافته ها نشان می دهند که آموزش روش های مقابله با تنیدگی به مادران، از به وجود آمدن تنش در روابط والد-فرزندی پیشگیری می نماید.