تاثیر پروبیوتیک پروتکسین و اسید فرمیک بر عملکرد جوجه های گوشتی

در این تحقیق تاثیر پروتکسین و اسید فرمیک بر عملکرد 200 قطعه جوجه یکروزه گوشتی سویه کاب500 در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تیمار، 5 تکرار و 10 جوجه در هر واحد آزمایشی بررسی شد. جوجه های گروه اول به عنوان شاهد از جیره پایه استفاده نمودند. جوجه های گروه دوم، سوم و چهارم به ترتیب از جیره حاوی gr/kg1/0 پروتکسین، 8/0 درصد اسید فرمیک و gr/kg1/0 پروتکسین به همراه 8/0درصد اسید فرمیک در دان استفاده کردند. به منظور اندازه گیری صفات عملکرد، جوجه ها و غذای باقیمانده در هر تکرار، هفتگی توزین و ضریب تبدیل محاسبه شد. در پایان 42 روزگی و پس از کشتار، نسبت وزنی اجزای لاشه اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که تیمارهای آزمایشی بر افزایش وزن زنده اثر معنی دار نداشتند (05/0P>). در دوره رشد با مصرف پروتکسین و پروتکسین با اسید فرمیک، مصرف خوراک به ترتیب 807/141 و 051/141 و در دوره پایانی پروتکسین باعث کاهش مصرف خوراک روزانه تا 40/124 گرم به ازای هر جوجه شد (05/0P<). در دوره های رشد و پایانی ضریب تبدیل تحت تاثیر گروه های آزمایشی بهبود یافت (05/0P<) اما گروه چهارم اختلاف معنی داری با گروه های دوم و سوم نداشت (05/0P>). نسبت وزن بورس و تیموس در همه گروه های آزمایشی نسبت به شاهد افزایش یافت (05/0P<). سایر اجزای لاشه اختلاف معنی داری نداشتند (05/0P>). نتایج این تحقیق نشان داد مصرف پروتکسین و اسید فرمیک باعث کاهش ضریب تبدیل و افزایش وزن بورس و تیموس شد ولی مصرف همزمان آنها تاثیر هم افزایی نداشت.