بررسی اثر لیشمانیسیدال کومارین های اکسی پئوسدانین و ایزوایمپراتورین بر روی فرم پروماستیگوت انگل لیشمانیا ماژور

لیشمانیوز به صورت طیف وسیعی از علایم بالینی شامل لیشمانیوز پوستی، پوستی- مخاطی و احشایی ظاهر می شود. به تازگی پیشرفت های زیادی در زمینه ی استفاده از داروهای گیاهی جهت درمان لیشمانیوز حاصل شده است. هدف از این مطالعه، تعیین اثر لیشمانیسیدال دو کومارین خالص سازی شده از ریشه ی گیاه Prangos ferulaceae (L.) Lindl به نام های اکسی پئوسدانین و ایزوایمپراتورین در مقایسه با شاهد مثبت (آمفوتریسین B) و شاهد منفی بر روی فرم پروماستیگوت انگل لیشمانیا ماژور در شرایط آزمایشگاهی بود.

ابتدا، فرم پروماستیگوت انگل در محیط های کشت NNN (Novy-MacNeal-Nicolle) و (Roswell Park Memorial Institute 1640) RPMI-1640 در دمای 24 درجه ی سانتی گراد کشت داده شد تا به فاز ایستا از منحنی رشد خود برسد. سپس، میزان مشخصی از محیط کشت، که حاوی حدود یک میلیون انگل بود، در مجاورت غلظت های نهایی 25، 50، 100، 200 و 350 میکروگرم در میلی لیتر از اکسی پئوسدانین و ایزوایمپراتورین قرار گرفت و اثار آن ها در زمان های 3، 6، 24، 48 و 72 ساعت بررسی شد.

از هیچ یک از غلظت های مورد بررسی کومارین های اکسی پئوسدانین و ایزوایمپراتورین، نسبت به شاهد مثبت، اثر لیشمانیسیدال مشاهده نشد.

اکسی پئوسدانین و ایزوایمپراتورین هیچ گونه اثر لیشمانیسیدالی نشان ندادند.