اثر عصاره ی اتانولی چای سبز (Camellia Sinsensis) بر چسبندگی داخل شکمی متعاقب لاپاراتومی در موش صحرایی

اصلی ترین پیامد ناخوشایند متعاقب جراحی های لگنی ایجاد باند های چسبندگی است. چای سبز به دلیل دارا بودن بعضی از ترکیبات پلی فنولیک دارای فواید آنتی اکسیدانی، ضدالتهابی و بازدارندگی تولید و تجمع کلاژن می باشد که به نظر می رسد در روند التیام جراحت مفید بوده، مانع از ایجاد چسبندگی داخل شکمی گردد. لذا این مطالعه با هدف بررسی تاثیر عصاره ی الکلی چای سبز بر روند التیام چسبندگی داخل شکمی انجام گرفت.

در این مطالعه ی تجربی 30 سر موش صحرایی نر سالم از نژاد ویستار به طور تصادفی به دو گروه مساوی درمان با عصاره ی چای سبز (گروه A) و درمان با نرمال سالین (گروه B) تقسیم شدند. پس از بی هوش کردن موش ها جدار شکم باز و سه برش طولی و عرضی به طول 2 سانتی متر بر روی سطح پریتوئن در سمت راست داده، قطعه ای از پریتوئن به ابعاد 2×2 سانتی متر از سمت چپ دیواره ی شکمی برداشته شد. در ادامه در گروه های A وB به ترتیب 4 سی سی از محلول عصاره ی چای سبز و نرمال سالین درون محوطه شکم ریخته و شکم بسته شد. بعد از 14 روز با انجام لاپاراتومی مجدد چسبندگی های ایجاد شده براساس شدت، وسعت و نمای ظاهری درجه بندی کلی شدند. داده ها با استفاده از آزمون Mann-Whitney و در سطح معنی داری 05/0P< مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

در مقایسه ی دو گروه مشاهده شد که میزان چسبندگی در گروه A به طور معناداری از گروه B کمتر بود (001/0P=)، به طوری که میانه ی درجه ی چسبندگی در گروه های A و B به ترتیب 3 و 8 به دست آمد.

نتایج حاصل از مطالعه ی فوق نشان داد که عصاره ی چای سبز موجب کاهش قابل توجه در چسبندگی های داخل شکمی متعاقب لاپاراتومی در موش صحرایی می گردد. لذا ممکن است بتوان با انجام تحقیقات بیشتر از این عصاره و یا مواد مشتق از چای سبز در جراحی های بالینی، برای این گونه ضایعات استفاده کرد.