ارزیابی وضعیت سلامت دهان و دندان دانش آموزان 6 تا 12 ساله شهر کرمانشاه

سلامت دهان و دندان یکی از مهم ترین ابعاد سلامت فردی است، بنابراین به منظور بررسی وضعیت سلامت دهان در یک جامعه ضروری است مطالعات اپیدمیولوژیک گوناگونی در مقاطع مختلف صورت گیرد تا میزان اثربخشی برنامه های پیشگیری و سلامت دهان و دندان در یک جامعه تعیین شود. همچنین با تشخیص به موقع بیماری های دهان و دندان و سوق دادن افراد به درمان مناسب می توان از بروز عوارضی مانند اثرات سوء احتمالی بر تغذیه، مستعد شدن فرد به ضربه، بیماری های پریودنتال و اثر منفی روانی بیماری های دهان و دندان پیشگیری کرد. هدف از این مطالعه ارزیابی وضعیت سلامت دهان و دندان و نیازهای درمانی ناهنجاری های دندانی – فکی در دانش آموزان 6 تا 12 ساله شهر کرمانشاه در سال 1388 بود.
در این مطالعه توصیفی- مقطعی با استفاده از سوند مخصوص دندان پزشکی یکبار مصرف و آینه یکبار مصرف دندانپزشکی، پروب پریودنتال، چراغ قوه، نشانگر، پرسشنامه شامل مشخصات جمعیت شناختی و وضعیت بهداشت دهان و دندان (فرم ارزیابی وضعیت سلامت دهان WHO)، 1050 دانش آموز 6 تا 12 ساله شهر کرمانشاه در سال 1388 از نظر وضعیت سلامت دهان بررسی شدند. اطلاعات به دست آمده توسط نرم افزار SPSS ویرایش 14 و با استفاده از آزمون آماری t-test و مربع کای بررسی شد.
1050 دانش آموز معاینه شدند. 50 درصد پسران و 52 درصد دختران به علت پوسیدگی کشیدن و زود از دست دادن دندان های شیری و نیز مشکلات فکی ارثی و یا اکتسابی متعاقب بعضی بیماری ها چون تنفس دهانی ناشی از لوزه سوم، مستعد ایجاد مشکلات دندانی- فکی در آینده بودند. 3/18 درصد کل دانش آموزان 6 ساله فاقد پوسیدگی (Caries Free) بودند. در مقطع راهنمایی میزان DMFT در دانش آموزان دختر 12 ساله 82/1±65/1 و در دانش آموزان پسر 72/2±88/3 بود. 8/19 درصد از دانش آموزان دوره ابتدایی و 8/16 درصد دانش آموزان 12 ساله دارای لثه ای با نمای بالینی سالم بودند. 6/21 درصد کودکان 6 تا 12 ساله از مسواک استفاده نمی کردند. بین تعداد دفعات مسواک زدن و میانگین dmftوDMFT و سلامت لثه رابطه معنی داری وجود داشت (05/0>P). بین تعداد دفعات مسواک زدن دانش آموزان با تعداد دفعات مسواک زدن والدین و همچنین بین دفعات مسواک زدن پدر با مادر رابطه معنی داری وجود داشت (05/0>P).
شیوع پوسیدگی دندان در دانش آموزان 6 تا 12 ساله شهر کرمانشاه بیشتر از استانداردهای جهانی سازمان بهداشت جهانی است؛ بنابراین برای بهبود وضعیت موجود، برنامه ریزی صحیح ضروری به نظر می رسد. همچنین توجه بیشتری به آموزش خانواده ها در مورد بهداشت دهان و دندان و دندانپزشکی پیشگیری ضروری است و این آموزش می تواند از طریق رسانه ها و نیز مراکز بهداشتی و مربیان بهداشت مدارس محقق گردد.