پاسخ غلظت سرمی هموسیستئین و مقاومت به انسولین به یک جلسه تمرین مقاومتی دایره ای در زنان دارای اضافه وزن

هموسیستئین و مقاومت به انسولین از جمله فاکتورهای خطر ساز مهم قلبی عروقی هستند و سطوح هموسیستئین می تواند بوسیله انسولین کاهش و بواسطه شرایط مقاومت انسولینی افزایش یابد. هدف از انجام این تحقیق تعیین سطوح سرمی هموسیستئین و مقاومت به انسولین و بررسی ارتباط آنها با یکدیگر پس از یک جلسه تمرین مقاومتی دایره ای در زنان دارای اضافه وزن بود.
آزمودنی های این مطالعه کارآزمایی بالینی، زنان غیرفعال 40-30 ساله بودند که به صورت تصادفی به دو گروه تجربی (12 نفر) و گروه کنترل (9 نفر) تقسیم شدند. برنامه تمرین در گروه تجربی شامل 9 ایستگاه بود که با 40% یک تکرار بیشینه هر آزمودنی، بصورت دایره ای انجام شد. پس از 12 ساعت ناشتایی، سطوح خونی هموسیستئین، انسولین و قند، 30 دقیقه قبل و بلافاصله بعد از تمرین در هر دو گروه اندازه گیری شدند. برای مقایسه داده های پیش آزمون و پس آزمون در دو گروه از آزمون tوابسته و در بین گروه ها از آزمون t مستقل و از آزمون ضریب همبستگی پیرسون برای بررسی ارتباط هموسیستئین و مقاومت به انسولین استفاده گردید.
تجزیه و تحلیل یافته ها افزایش معنی دار سطوح هموسیستئین، گلوکز و انسولین سرم و مقاومت به انسولین را پس از تمرین نسبت به قبل از آن، در گروه تجربی نشان داد (05/0P<)، که این تغییرات نسبت به گروه کنترل نیز معنادار بود (05/0P<). نتایج ضریب همبستگی ارتباط آماری معناداری را بین هموسیستئین و مقاومت به انسولین نشان نداد.
با توجه به نتایج حاصل از یک جلسه تمرین مقاومتی دایره ای که باعث افزایش سطوح هموسیستئین و مقاومت به انسولین سرم در زنان دارای اضافه وزن شد، می توان احتمال داد که این تمرینات در دراز مدت می توانند خطر ابتلا به بیماری های قلبی-عروقی را افزایش دهند.