مقایسه کیفیت زندگی بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور بر اساس شرکت در فعالیت های گروهی در شهرستان بندرعباس

تالاسمی از شایع ترین بیماری های ژنتیکی مزمن است و مسائل روانی اجتماعی حاصل از آن، بر کیفیت زندگی بیماران تاثیر می گذارد. تحقیقات نشان داده که فعالیت فیزیکی منظم و گروهی، باعث افزایش احساس خوب بودن فرد می شود. این پژوهش با هدف مقایسه کیفیت زندگی بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور بر اساس شرکت در فعالیت های گروهی در شهرستان بندرعباس در سال 1390 طراحی گردید.
در یک مطالعه توصیفی تحلیلی، 35 بیمار مبتلا به تالاسمی که در فعالیت های گروهی شرکت می کردند به عنوان گروه مورد و 75 بیمار هم سن که در این فعالیت ها شرکت نمی کردند، به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه کیفیت زندگی 36- SF بررسی و توسط نرم افزار آماری 13 SPSS و آزمون های من ویتنی و کروسکال والیس تحلیل شدند.
تفاوت نمرات کیفیت زندگی دو گروه مورد و شاهد در ابعاد درک کلی از سلامتی، محدودیت نقش فیزیکی، نیرو و انرژی، عملکرد فیزیکی، محدودیت نقش عاطفی، درد بدن، سلامت روان و نمره کلی کیفیت زندگی معنادار بود. میانگین نمره کلی کیفیت زندگی در دو گروه مورد و شاهد به ترتیب 46/3 ± 40/81 و 14/6 ± 35/58 بود. رابطه بین نمره کلی کیفیت زندگی و شرکت در فعالیت گروهی، سن شروع دسفرال و دفعات تزریق دسفرال در ماه در گروه مورد معنادار بود.
با توجه به تاثیر شرکت در فعالیت های گروهی بر کیفیت زندگی، تاسیس مراکز توانبخشی جهت ارتقای سطح مهارت های زندگی و تشویق بیماران به شرکت در فعالیت های گروهی، می تواند سازنده باشد و سبب ایجاد استقلال بیشتر برای بیماران و بهبود کیفیت زندگی آن ها گردد.