رویکرد معنوی در آموزش پزشکی و علوم انسانی

علوم انسانی و به ویژه آموزش پزشکی و نظام سلامت سال ها است که در حسرت پاسخگویی انسانی، ارزشی و معنوی به رنج مراجعین خود است و گرچه برخی رویکردهای مراجع محور، انسان گرا و وجودی توانسته است آموزش و خدمات را به سوی تعالی نوینی هدایت کند، اینک که دستاورد پژوهش های حوزه معنویت در سلامت امید دیگری در آموزش پزشکی و علوم انسانی را موجب شده است، در این نگارش کوشش شده است با مرور پژوهش های گوناگون به پرسش های زیر پاسخ داده شود. اینکه سلامت معنوی چیست؟ چرا متخصصان می بایست به این بعد توجه کنند؟ انتظارمراجعین از ما چیست؟ شواهد پژوهشی در این باره چه می گوید؟ ضرورت گرفتن شرح حال معنوی از مراجع چیست؟ اقداماتی که پس از ارزیابی معنوی مراجع باید انجام داد چگونه هستند؟ درمان گر چه مراقبت های معنوی را می تواند در کار بالینی خود داشته باشد؟ روان درمانی از دیدگاه اسلامی به چه صورت است؟ به نظر می رسد پاسخ به این پرسش ها پاسخ به تردیدها، کوتاهی ها، و ضرورت های به کارگیری واژه و برنامه های سلامت معنوی در آموزش باشد و انتظار می رود به دنبال آن تصمیم گیران نظام سلامت و فرهنگستان علوم پزشکی منابع و الزامات توسعه آن را تسهیل نمایند.