مقایسه هزینه انرژی و کارایی دوچرخه سواری در دوچرخه سواران

کارایی حرکتی از عوامل مهم و تعیین کننده در عملکرد دوچرخه سواری استقامتی محسوب می شود. با وجود این، مطالعات قبلی که کارایی دوچرخه سواری را در دوچرخه سواران حرفه ای و آماتور مقایسه کرده اند، نتایج متناقضی گزارش کرده اند؛ بنابراین، هدف از پژوهش حاضر مقایسه هزینه انرژی و کارآیی دوچرخه سواری در دوچرخه سواران حرفه ای و آماتور است. 73 دوچرخه سوار جاده تمرین کرده سطح بالا شامل 42 نفر دوچرخه سوار حرفه ای و 31 نفر دوچرخه سوار آماتور در این پژوهش شرکت کردند. آزمودنی ها یک آزمون ورزشی قلبی-تنفسی فزاینده (رمپ) را تا سرحد خستگی روی چرخ کارسنج اجرا کردند. هزینه انرژی آزمودنی ها از میانگین حجم اکسیژن دمی و حجم دی اکسید کربن بازدمی، به وسیله دستگاه تجزیه کننده گازها و با استفاده از معادله ارائه شده برور و همکاران محاسبه شد. کارآیی و اقتصاد دوچرخه سواری آزمودنی ها، به ترتیب به صورت نسبت میزان کار انجام شده به هزینه انرژی و نسبت کار انجام شده به اکسیژن مصرفی در بارهای کاری 200 و 300 وات محاسبه شد. نتایج نشان داد کارآیی و اقتصاد دوچرخه سواری در بار کاری 200 وات بین دو گروه دوچرخه سواران آماتور (کارآیی 76/1 ± 58/22%، اقتصاد دوچرخه سواری، 37/0 ± 68/4 لیتر/کیلوژول) و حرفه ای (کارآیی 45/2 ± 27/23%، 51/0 ± 79/4لیتر/کیلوژول) تفاوت معنی داری ندارد، اما در بار کاری 300 وات، کارآیی (011/0= p) و اقتصاد دوچرخه سواری (011/0= p) در دوچرخه سواران حرفه ای (کارآیی 72/1 ± 87/23%، اقتصاد دوچرخه سواری 37/0 ± 03/5 لیتر/کیلوژول) به طور معنی داری بیشتر از دوچرخه سواران آماتور (کارآیی 76/1 ± 58/22%، اقتصاد دوچرخه سواری 27/0 ± 75/4 لیتر/کیلوژول) و درمقابل، هزینه انرژی (98 ± 1263در برابر 71 ± 1333 ثانیه/ژول) کمتر بود (018/0= p). بین کارآیی و اقتصاد دوچرخه سواری در دو بار کاری 200 و 300 وات تفاوت معنی داری وجود نداشت. یافته های این پژوهش نشان داد دوچرخه سواران حرفه ای، در مقایسه با دوچرخه سواران آماتور در شدت های بالا، کارآیی بهتری دارند که تا حدی می تواند تفاوت عملکردی عمده بین آن ها را در شدت های بالا توضیح دهد.