عنایت الهی نسبت به جهان هستی از نگاه سه فیلسوف یهود، مسیحی و اسلامی (ابن سینا، ابن میمون و توماس آکوئینی)

از مباحثی که در الهیات فلسفی یهود، اسلام و مسیحیت بدان پرداخته شده رابطه وجودی و تدبیری خدا با جهان است. این مسئله که با عنوان «عنایت یا مشیت الهی»مطرح شده است در واقع از تمایز های مهم الهیات فلسفی در حوزه ادیان ابراهیمی با فلسفه های یونانی است، چرا که در الهیات یونانی به رابطه ایجادی بین مبدا هستی و جهان توجه نشده است بلکه اصل، عدم عنایت و التفات موجود عالی نسبت به دانی است. سه فیلسوف برجسته و تاثیر گذار در الهیات یهودی، مسیحی و اسلامی - ابن میمون، ابن سینا و توماس آکوئینی - با نگاه به این اصل و با الهام از متون دینی تفسیر متفاوتی از رابطه خدا با جهان ارائه نموده اند. هر چند ابعاد و فروعات این بحث بسیار گسترده است ولی با توجه به محدودیت مقاله به تحلیل دیدگاه این سه اندیشمند در توضیح تنها چهار پرسش محوری مرتبط با عنایت و مشیت الهی بسنده شده است و میزان توفیق آنان در تبیین فلسفی این موضوع و نقاط اشتراک و افتراق دیدگاه های آنان ارزیابی شده است.