بررسی نگرش و عملکرد نسبت به رفتارهای پرخطر و ایمن و ارتباط آن با آسیب های فک و صورت در موتور سواران شهر اصفهان در سال 1390

هدف این مطالعه، بررسی نگرش و عملکرد نسبت به رفتارهای پرخطر و ایمن و ارتباط آن با آسیب های فک و صورت در موتور سواران شهر اصفهان در سال 1390 بود.
این مطالعه مقطعی بر روی 385 موتور سوار که به طور تصادفی از پنج میدان پر تردد انتخاب گردیدند، انجام گرفت. اطلاعات از طریق مصاحبه جمع آوری شد که شامل فاکتور های زمینه ای، سابقه تصادف و آسیب، نگرش در زمینه استفاده از کلاه ایمنی و خطرات موتور سواری، عملکرد در زمینه استفاده از کلاه ایمنی و تخلفات موتور سواری بودند. داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 5/11، شاخص های توصیفی و آنالیز 2χ تحلیل گردید (05/0 = α).
نگرش موتور سواران در زمینه های مورد بررسی مثبت بود، اما تاثیری بر کاهش میزان حوادث و آسیب های ایجاد شده و افزایش استفاده از کلاه ایمنی نداشت. فقط 22 درصد افراد استفاده منظم از کلاه ایمنی را گزارش کردند. گروه های سنی بالاتر، متاهل، دارای فرزند و با تخلف کمتر استفاده بیشتر از کلاه ایمنی را گزارش کردند (05/0 > p value). مشاهده فردی که در اثر تصادف دچار آسیب به سر شده بود مهم ترین عامل برای شروع به استفاده از کلاه ایمنی و گرما، تهویه نامناسب و محدودیت دید، مهم ترین عوامل عدم استفاده از کلاه ایمنی بودند. افراد با سابقه تخلفات بیشتر، حوادث و آسیب های بدنی از جمله آسیب های سر و صورت بیشتری داشتند (001/0 > p value).
با وجود داشتن نگرش مثبت، تعداد کمی از موتور سواران از کلاه ایمنی استفاده می کنند. بررسی عوامل انگیزشی در استفاده از کلاه ایمنی و نیز عوامل منفی تاثیر گذار بر عدم استفاده از کلاه ایمنی در برنامه ریزی های آموزشی و ارتقای سلامت و ایمنی ضروری است.