اثر فعالیت های بدنی بر کیفیت زندگی و امید به زندگی در سالمندان

هدف از این پژوهش تعیین اثر فعالیت های بدنی بر کیفیت زندگی و امید به زندگی در سالمندان استان مازندران است که با روش توصیفی - زمینه یابی به صورت میدانی اجرا شده است. جامعه آماری را کلیه سالمندان 60 سال و بیش از 60 سال استان مازندران تشکیل می دادند. از طریق روش نمونه گیری خوشه ایچندمرحله ای 400 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. به منظور جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه فعالیت های بدنی (78/0 = α)، پرسشنامه کیفیت زندگی SF-36 (89/0 = α) و مقیاس امید بزرگ سالان (74/0 = α) استفاده شد. پرسشنامه های مذکور پس از تعیین روایی و پایایی در میان نمونه پژوهش توزیع شدند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و همچنین مدل یابی معادلات ساختاری (SEM) با تاکید بر نرم افزار لیزرل 2/9 استفاده شد. نتایج تحلیل مسیر نشان داد فعالیت بدنی کاری با ضریب مسیر 15/0 بر بعد جسمی کیفیت زندگی و با ضریب مسیر 13/0 بر بعد روحی کیفیت زندگی اثرگذار است. فعالیت بدنی ورزشی با ضریب مسیر 24/0 بر بعد جسمی کیفیت زندگی و با ضریب مسیر 30/0 بر بعد روحی کیفیت زندگی اثرگذار است و فعالیت بدنی اوقات فراغت با ضریب مسیر 53/0 بر بعد جسمی کیفیت زندگی و با ضریب مسیر 44/0 بر بعد روحی کیفیت زندگی اثرگذار است. همچنین فعالیت بدنی کاری با ضریب مسیر 27/0-، فعالیت بدنی ورزشی با ضریب مسیر 23/0 و فعالیت بدنی اوقات فراغت نیز با ضریب مسیر 21/0 بر امید به زندگی اثرگذار است.