تاثیر استیروئید لوکال در برونشکتازی ناشی از گاز موستارد در بهبود حجمهای ریوی و مقاومت راه های هوایی

برونشکتازی به عنوان یک عارضه تاخیری از مواجهه با گاز خردل مطرح می باشد که با علائم آزاردهنده متعدد همراه است. این درحالی است که مطالعات درمان موفقیت آمیز و طولانی اثر علائم با استفاده از استروئید موضعی گزارش شده است. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی اثر استروئید موضعی بر روی بیماران قربانی استنشاق گاز خردل که دچار برونشکتازی شده بودند، انجام شد.
مطالعه از نوع مداخله ای قبل و بعد بود که بر روی 10 بیمار دارای برونشکتازی انجام شد، مداخله اجرا شده شامل تزریق استرویید از طریق برونکوسکوپ بود. جهت بررسی اثر مداخله، حجم های ریوی و مقاومت راه های هوایی با استفاده از شاخص های استاندارد اسپیرومتری اندازه گیری شد. اندازه گیری در سه مقطع زمانی قبل از مداخله، 2 هفته بعد از مداخله و 3 ماه بعد از مداخله انجام شد. جهت تحلیل از آزمون ناپارامتریک فریدمن در spss19 استفاده شد.
در مطالعه حاضر استفاده از استرویید موضعی تاثیر قابل توجهی بر افزایش حجم ریه و مقاومت راه های هوایی نداشت، هر چند استفاده از آن عوارض مهمی نیز در پی نداشت. از بین شاخص های اسپیرومتری فقط SReff افزایش قابل توجه و معنی داری را به دنبال داشت.
استفاده از استرویید موضعی در درمان برونشکتازی ناشی ازگاز خردل پیشنهاد نمی شود.