شناسایی مولفه های همبستگی ملی در اقوام ایرانی

از مهم ترین مسائل اجتماعی در امنیت ملی ج.ا.ایران، تنوع قومی است. به نظر می رسد که این تنوع قومی می تواند هم منبع چالش باشد و هم فرصت هایی را برای رشد و توسعه کشور فراهم ساخته و منبع قدرت محسوب شود. هر یک از قومیت-ها به شکل بالقوه، ظرفیت قابل توجهی برای ادغام در مصالح ملی، مشارکت سیاسی و حفظ و حراست از کشور دارند، بنابراین تهدیدهای مطرح شده در مورد گروه های قومی، بیشتر بر اثر مشکلات مدیریتی بوده و می توان با مدیریت مناسب ارزش های ملی و توسعه عدالت بین قومی، این تهدیدها را برطرف ساخت. در این پژوهش، ابتدا به روش اقدام پژوهی تاریخی و تفسیری، منابع بالقوه تعلق های ملی هفت قوم فارس، لر، بلوچ، ترکمن، عرب، کرد و آذری مورد شناسایی قرار گرفته و سپس با مراجعه به خبرگان و استفاده از فن (تکنیک) دلفی فازی، ضریب اهمیت و تاثیر این مولفه در بروز بحران قومی یا تسریع روند توسعه هم افزا و همگرا، بررسی شده است.