اسکیزوفرنی و مسوولیت کیفری ناشی از آن از دیدگاه قانونگذار ایران

اسکیزوفرنی یکی از مهم ترین بیماری های روانی است که در آن افکار، احساسات و ادراک بیمار به صورت ناموزون دستخوش تغییر و انحراف شده ودر نهایت اختلال عملکرد فرد را سبب می شود. مهم ترین مشخصه این بیماری میل شدید بیمار، به جدایی از دیگران و حالت انزوا و گوشه نشینی و در خود فرو رفتن است. بیمار از دنیای خارج بیزار و از آن می گریزد و به درون خویش پناه می برد. به طور استثنایی بزهکار می شود؛ زیرا دستخوش تخیلات خویش است و از این رهگذر ممکن است وارد ماجراهای جنایی گردد (کی نیا، 1386ش.، ص532). این افراد به دلایل متعددی از جمله: 1. وجود توهم و هذیان به علت دچار بودن به نوعی روان پریشی یا ضایعات مغزی یا سوء مصرف مواد، 2. ابتلا به اختلالاتی که سبب بروز رفتارهای تکانه ای یا جبری در فرد شده، 3. وجود اختلالات شخصیتی 4. وجود حالات تحریک پذیری، پایین بودن آستانه تحمل و سایر علایم نوروتیک مرتکب جرم می شوند (صابری، 1384ش.، ص55) که تحت شرایط خاصی فاقد مسوولیت کیفری بوده و در موارد دیگر دارای مسوولیت هستند که به تفصیل در این مقاله به آنها اشاره شده است.