بررسی تاثیر تدریس بر میزان درک دانش آموزان دختر سال سوم ریاضی از مفهوم حد و رشد توانایی فضایی آنها با تاکید برفعالیت های مبتنی بر تجسم

بخش مهمی از درک و تفکر دانشآموزان از ریاضیات از طریق تجسم شکل می گیرد. مفهوم «حد» در ریاضی از جایگاهی خاص برخوردار است. پژوهش ها نشان می دهند که دانشآموزان در درک این مفهوم با مشکلات و چالش های فراوانی روبرو هستند. به نظر می رسد تکیه بر آموزش رویه ای می تواند یکی از عوامل موثر بر این امر باشد. تحقیق حاضر در پی آن است که تاثیر آموزش مفهوم «حد» به کمک رویکرد تجسم محور بر درک دانشآموزان و نیز توانایی فضایی آنها را بررسی کند. جامعه مورد مطالعه در این تحقیق، دانش آموزان دختر سال سوم دبیرستان در رشته ریاضی- فیزیک دو شهرستان استان کردستان و نمونه آن 34 دانش آموز سال سوم ریاضی هستند. از آنجا که دانش آموزان قبلا در دو کلاس گنجانده شده بودند و پژوهشگران این مطالعه امکان انتخاب تصادفی آنها را برای دو گروه کنترل و آزمون نداشتند، از طرح نیمه آزمایشی پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد؛ بدین صورت یکی از کلاس ها به صورت تصادفی گروه آزمون و دیگری گروه کنترل درنظر گرفته شد. در این مطالعه، روش تدریس به عنوان متغیر مستقل و توانایی فضایی و درک مفهوم حد نیز متغیرهای وابسته در نظر گرفته شدند. پیش آزمون نشان داد که دو گروه قبل از اعمال متغیر مستقل، از نظر متغیرهای وابسته تفاوت معناداری نداشتند. در طول سه هفته آموزشی، مفهوم حد را یکی از مولفان مقاله به هر دو گروه آموزش داد. شیوه تدریس به گروه کنترل روش معمول و برای گروه آزمون با رویکرد تجسم محور، با ارائه فعالیت های تصویری/ دیداری بود. این فعالیت ها به گونه ای طراحی شده بودند که بازنمایی های مختلف مفهوم حد در آنها ارائه شده بود. در تحلیل داده ها از روش «تحلیل واریانس چند متغیره» استفاده شد. یافته های تحقیق نشان داد که تدریس از طریق ارائه فعالیت های مبتنی بر تجسم از حد، بر درک دانش آموزان از مفهوم حد تاثیرگذار و تفاوت بین دو گروه در این مورد معنادار است. اما ارائه فعالیت های مبتنی بر تجسم در تدریس حد، تاثیری بر افزایش توانایی فضایی دانش آموزان ندارد و از این نظر تفاوت دو گروه معنادار نیست.