زمان بندی تعمیرات پیشگیرانه با استفاده از روش های ابتکاری

هدف از زمانبندی تعمیرات پیشگیرانه انجام مجموعه ای از کارهای PM به منظور کاهش توقفات و حداکثر کردن قابلیت اطمینان تجهیزات است. در مقاله گوپالاک و همکاران(1997) یک مدل برنامه ریزی عدد صحیح و چهار روش ابتکاری برای حل مساله زمانبندی تعمیرات پیشگیرانه توسعه داده شده است. در مدل ریاضی و روش های ابتکاری ارائه شده، فرض بر این است که ترکیب کارگران و حالات ممکن انجام کارها، مشخص است. تعیین ترکیب کارگران مشکل و زمان بر بوده و حالات ممکن به شکل نمایی افزایش می یابد. در این پژوهش، یک روش ابتکاری برای تعیین تمامی ترکیبات ممکن انجام هر کار توسط کارگران ارائه شده است. علاوه بر این، چهار روش ابتکاری برای زمانبندی تعمیرات پیشگیرانه در حالت وجود نیروی کار چند مهارته بررسی شده که بدون نیاز به تعیین ترکیب کارگران یک جواب موجه نزدیک به بهینه برای مساله زمانبندی تعمیرات پیشگیرانه ارائه می نمایند. با طراحی مسائل مختلف (81 مساله) و ارائه یک مدل شبیه سازی، کیفیت جواب های به دست آمده از روش های ابتکاری جدید با روش های ابتکاری ارائه شده توسط گوپالاک و همکاران(1997) مقایسه شده است. نتایج نشان می دهد روش های ابتکاری پیشنهادی کاراتر بوده و جواب های نزدیکتری به جواب بهینه ارائه نموده اند. میانگین کیفیت جواب(SQ) در الگوریتم های پیشنهادی 1.86% و در الگوریتم های گوپالاک و همکاران 8.32% است. الگوریتم های جدید در مدت زمان حل نیز برتری خوبی به الگوریتم های قدیمی دارند. میانگین زمان حل مسائل توسط الگوریتم های پیشنهادی 0.78 ثانیه و توسط الگوریتم های گوپالاک و همکاران 6.43 ثانیه است.