بررسی تاثیراستفاده از شاخص های مهم تحلیل تکنیکی بر بازدهی کوتاه مدت سرمایه گذاران در بورس اوراق بهادار تهران

یکی از انواع سرمایه گذاری ها به منظور افزایش ثروت سرمایه گذاران، سرمایه گذاری در بورس اوراق بهادار است. در این راستا، بطورکلی براساس نظریات مختلف سه روش متفاوت برای سرمایه گذاری در بورس وجود دارد: تحلیل بنیادی، تحلیل تکنیکی و استراتژی خرید و نگهداری. ما در این تحقیق اثربخشی استفاده از تحلیل تکنیکی را در بورس اوراق بهادار تهران با تمرکز بر چند شاخص مهم و پرکاربرد آن، مورد بررسی قرار داده ایم. هفت شاخص معتبر، در قالب دو نوع شاخص تحلیل تکنیکی روند و نوسانات مورد بررسی قرار می گیرند. تحقیق حاضر طی یک دوره 4 ساله از آغاز سال 1380 تا پایان سال 1383 که هم شامل دوره رونق (از ابتدای سال 1380 تا اواسط 1382) و هم شامل دوره رکود (از اواسط 1382 تا پایان 1383) میباشد، و بر روی 62 شرکت که از جمله بهترین شرکت ها از لحاظ تعداد روزهای معاملاتی میباشند و با درنظر گرفتن هزینه های معاملاتی به انجام رسید. نتایج حاکی از آن است که هر یک از شاخصهای تحلیل تکنیکی به صورت مستقل و همچنین ادغام شاخص های تحلیل تکنیکی روند در مقایسه با استراتژی خرید و نگهداری، نمی توانند بازدهی بالاتر و غیر نرمالی را عاید سرمایه گذار و چارتیست (کارگزار) خود نمایند، ولی ادغام شاخصهای تحلیل تکنیکی نوسانات و در نظر گرفتن آنها با یکدیگر خصوصا«شاخص قدرت نسبی و تصادفی با هم، به طور معنا داری میتوانند بازدهی بالاتری نسبت به استراتژی خرید و نگهداری ایجاد نمایند.