مقایسه کارکردهای قطعه پیشانی در افراد دچار تصلب چندگانه عودکننده -بهبودیابنده و افراد سالم

هدف این مطالعه مقایسه بازداری، قضاوت اجتماعی، استدلال انتزاعی و مهارت اجتماعی غیرکلامی در افراد دچار تصلب چندگانه عودکننده- بهبودیابنده و افراد سالم بود.

روش مطالعه علی- مقایسه ای از نوع مورد شاهدی و نمونه پژوهش شامل 30 فرد دچار تصلب چندگانه (ام.اس) عودکننده- بهبودیابنده (19 زن و 11 مرد) بود که با روش نمونه گیری تصادفی از میان 635 نفر از اعضای انجمن تصلب چندگانه گیلان انتخاب و سپس با 30 نفر فرد سالم به عنوان گروه شاهد همتاسازی شد. دو گروه بیمار و شاهد با استفاده از خرده مقیاس شباهت ها، درک و فهم و تنظیم تصاویر آزمون وکسلر (1981) و درجاماندگی آزمون بندرگشتالت (1938) مورد سنجش قرار گرفت.

آزمون های تحلیل واریانس و تی مستقل نشان داد که بیماران دچار تصلب چندگانه عودکننده- بهبودیابنده به طور معناداری عملکرد ضعیف-تری در مولفه شباهت ها و تنظیم تصاویر آزمون وکسلر و خطای درجاماندگی بیشتری در آزمون بندر گشتالت دارند.

بیماران دچار تصلب چندگانه با وجود حفظ قضاوت اجتماعی، تخریب شناختی معناداری نسبت به افراد سالم در تفکر انتزاعی، مهارت اجتماعی غیر کلامی و بازداری رفتاری نشان می دهند. از این رو لازم است با استفاده از درمان شناختی رفتاری با تاکید بر بازسازی شناختی، اصلاح تحریفات شناختی و آموزش فنون رفتاری گام هایی جهت ارتقاء سلامت روان این بیماران برداشته شود.