پاسخ های متابولیکی و هورمون های آنابولیک در ورزش فزاینده دست و ورزش فزاینده پا در کاراته کاران حرفه ای جوان

تفاوت فیزیولوژیک در ورزش دست در مقایسه با ورزش پا در پاسخ به نوع و شدت تمرینات وجود دارد هدف از تحقیق مقایسه پاسخ های هورمون رشد،تستوسترون و لاکنات بین ورزش فزاینده دست و ورزش فزاینده پا می باشد.

بدین منظور از بین کاراته کاران پسر شهرستان ارومیه 8 نفر با میانگین سن 2/2±9/18 سال به عنوان آزمودنی به صورت داوطلبانه در این تحقیق شکت کردند. آزمودنی های تحقیق، 2 آزمون ورزشی فزاینده روی دوچرخه کارسنج دستی و دوچرخه کارسنج پایی پیشرفته مونارک(مدلE838)، را با فاصله استراحت یک هفته ای اجرا کردند. نمونه های خونی پس از اتمام آزمون های ورزشی دست و پا جمع آوری و غلظت های لاکتات خون (میلی گرم/دسی لیتر) با استفاده از روش آنزیمی reagent Iactate Enzymatic و غلظت های هورمون رشد و تستوسترونبا استفاده از روش آنزیمی ایمنواسی اندازه گیری گردید.

یافته های تحقیق نشان داد که در مقادیر لاکتات، هورمون رشد و تستوسترون بین آزمون دست و آزمون پا اختلاف معنی داری وجود نداشت(به ترتیب 30/0-P، 07/0-P و 78/0-P)همچنین رابطه معنی داری بین مقادیر لاکتات و هورمون رشد در هر دو آزمون دست و پا وجود داشت(به ترتیب 81/0-P،71/0-P) بین مقادیر لاکتات و تستوسترون در آزمون دست رابطه معنی داری وجود داشت(71/0-P)اما در آزمون پا بین مقادیرلاکتات و تستوسترون رابطه معنی داری وجود نداشت(61/0-P).

در مجموع نتایج تحقیق حاضر نشان می دهد که در مقایسه ورزش فزاینده دست و ورزش فزاینده پا، اختلاف معنی داری در مقادیر لاکتات خون، هورمون رشد و تستوتسرون پلاسما بین این دو نوع ورزش وجود ندارد. بنابراین، در تدوین برنامه های ورزشی ویژه جهت بهبود عملکرد کاراته کاران حرفه ای با توجه به پاسخ هورمون های آنابولیکی، توجه به شدت نسبی فعالیت در ورزش های پایی و ورزش های دستی، می تواند از اهمیت زیادی برای این گروه از ورزشکاران برخوردار باشد.