کار ویژه های نظام سیاسی و نقش آنها در تغییر سبک زندگی

سبک زندگی، آفرینش و خلق هنرمندانه راه و روشی خاص با توجه به امکانات، پایگاه اقتصادی اجتماعی و محدودیت های فردی و اجتماعی است. از این رو به بیانی می‎توان گفت که سبک زندگی هنر فرد در انتخاب مناسب ترین و خردمندانه ترین راه برای تحقق اهداف است. بنابراین در سبک زندگی فرد بر حسب نقش هائی که در شبکه روابط اجتماعی برعهده دارد، موقعیت هائی را به‎دست می آورد. درواقع هر فرد به اندازه نقشی که در تولید اجتماعی (درآمد، تجربه، مهارت، اطلاعات و دانش) دارد از موقعیت‎هایی مانند ثروت اجتماعی و توانائی های فردی بهره‎مند می‎شود.
بدیهی است که سبک زندگی را به هر معنائی در نظر بگیریم عوامل متعددی در ایجاد و ارتقای آن موثرند که دولت در این میان مهمترین نقش و سهم را دارد. بدین‎ترتیب مسئله اصلی این مقاله این است که نظام سیاسی و دولت چه نقشی در الگوهای سبک زندگی دارد؟ سبک زندگی دارای چند مولفه اساسی است که دولت می‎تواند در ایجاد، تقویت و ارتقای این مولفه ها ایفای نقش کند. بینش‎ها نخستین مولفه سبک زندگی است؛ بینش به طور مشخص در دو عنصر اعتقادات و ادراکات خود را نشان می‎دهد. گرایش‎ها مولفه دوم سبک زندگی هستند. ارزش‎ها و گفتمان‎ها، تمایلات و ترجیحات سه شاخص عینی گرایش‎ها محسوب می‎شوند. رفتارها سومین مولفه سبک زندگی به شمار می‎روند؛ اعمال خودآگاه و ناخودآگاه دو رکن اصلی این مولفه را تشکیل می‎دهند. و بالاخره وضعیت‎ها آخرین مولفه سبک زندگی محسوب می‎شوند. موقعیت‎های سیاسی و اجتماعی مهمترین شاخص این مولفه هستند.
ازسوی دیگر دولت نیز صرف نظر از هر تعریفی دارای چهار کارویژه نیل به اهداف، حفظ همبستگی، انطباق با محیط و حل منازعات است. دولت در ساحت هر کدام از این کارویژه ها می‎تواند در تحقق و ارتقای مولفه یا مولفه هائی از سبک زندگی مدخلیت داشته باشد. این مقاله می‎کوشد تا ابتدا توصیفی از مولفه های سبک زندگی و کارویژه های دولت ارائه دهد و سپس نقش این کارویژه ها را در ایجاد یا ارتقای مولفه (یا مولفه های) سبک زندگی نشان دهد