اشرافیگری، سبکی ناپسند برای زندگی

اشرافیگری برای مدلی از زندگی به کار برده می شود که در آن شخص سعی می کند به روش اشراف زندگی کند و مناسبات اجتماعی خود را بر اساس روش اشرافی برقرار کند. در این مقاله با استفاده از روش تحلیل محتوای متنی به بررسی سبک زندگی اشرافی با تاکید بر بیانات مقام معظم رهبری در محورهای واژه شناسی، عوامل، انواع، آثار و پیامدهای اشرافیگری پرداخته می شود. این پژوهش نشان می دهد اشرافیگری نوعی بیماری است. مشی اشرافی گرایانه برای مسئولان کشور، ضعف به شمار می آید. اگر دیگران اشرافیگری را لازمه رسیدن به مقامات عالیه ی کشور می دانند، در نظام اسلامی، این ها نه تنها لازمه ی آن نیست، بلکه ضعف هم محسوب می شود. جامعه ای که به این آسیب دچار شود حتما به انحطاط کشیده خواهد شد