هنجاریابی، روایی و اعتبار مقیاس امیدواری حوزه های خاص در دانشجویان ایرانی

اندازه گیری نقاط قوت و توانمندی های ذهنی انسان و سازه هایی که در حیطه روان شناسی مثبت وجود دارد نیازمند ابزارهایی می باشند. هدف پژوهش حاضر بررسی مشخصات روان سنجی مقیاس امیدواری بزرگسالان سیمپسون (1999) در دانشجویان ایرانی بود.
روش پژوهش: در این تحقیق توصیفی- پیمایشی 1000 نفر دانشجو با دامنه سنی (18 تا34) و میانگین 13/5±9/23 با روش نمونه گیری خوشه ایطبقه ای از بین دانشگاه های مختلف انتخاب شدند و به پرسشنامه های امیدواری اسنایدر، شادکامی آکسفورد، سرسختی روانی، ناامیدی بک، و بهزیستی روان شناختی ریف به همرا مقیاس امیدواری سیمپسون (1999)، (با اندکی تغییر) پاسخ دادند.
ضرایب آلفای کرونباخ (94/0)، دونیمه کردن (85/0)، اعتبار همگرا با مقیاس های سرسختی (40/0)، شادکامی (64/0)، و بهزیستی روان شناختی (47/0) اعتبار واگرا (ناامیدی بک،25/0-)، اعتبار ملاکی (امیدواری اسنایدر، 55/0) به دست آمد که همگی در سطح 01/0< p معنی دار بودند. تحلیل عاملی اکتشافی نشان داد که مقیاس 40 سوالی امیدواری بزرگسالان در نمونه ایرانی از پنج عامل اشباع شده است که 56 درصد واریانس مقیاس را تبیین می کنند. تحلیل عاملی تاییدی مرتبه دوم نشان داد پنج عامل مذکور به خوبی بر روی یک عامل اصلی بار می شوند و مدل شش عاملی به خوبی با داده ها برازش داشت (93/0 AGFI=، 037/0RMSEA=، 98/0 NFI=).
نتایج نشان داد که این آزمون از اعتبار و روایی بالایی برخوردار است و قابل استفاده در سایر تحقیقات می باشد