ایران حلقه اتصال آسیای میانه و هند

گاز طبیعی به عنوان سوختی پاک هر روزه با استقبال بیشتری روبرو میشود. بهطوریکه سهم این حامل انرژی از سبد انرژی جهان در دهه های گذشته با افزایش قابلتوجهی همراه بوده و براساس پیشبینی ها این سهم در آینده روندی افزایشی خواهد داشت. بخش عمدهای از افزایش آتی تقاضای گاز طبیعی توسط اقتصادهای نوظهور از جمله چین و هند صورت خواهد گرفت. لذا می توان گفت بازار آینده مصرف گاز طبیعی آسیا خواهد بود. این دو کشور در سال های گذشته رشد اقتصادی قابل توجهی داشته اند که این شکوفایی اقتصادی در گرو دسترسی به منابع انرژی بوده است. این در حالی است که منابع داخلی این دو کشور پاسخگوی نیاز مصرفی آنها نبوده و در آینده نیز بخش عمدهای از نیاز انرژی این کشورها از طریق واردات تامین خواهد شد. در این خصوص چین حضور فعالی در کشورهای دارای منابع گاز طبیعی داشته است. اما هند با وجود نزدیکی به خلیجفارس و آسیای میانه، تا کنون برنامه مشخصی برای کسب سهم قابلتوجهی از تولید گاز طبیعی این کشورها انجام نداده است. کشورهای ایران، ترکمنستان و قطر به عنوان دارندگان اصلی ذخایر گاز طبیعی جهان در همسایگی هند قرار دارند و امکان انتقال گاز این کشورها به سوی شبه قاره و حتی جنوب چین وجود دارد. با این وجود، به استثنای واردات LNG از قطر، تاکنون به عللی از جمله عدم جدیت مقامات هندی، تضاد با سیاستهای آمریکا در قبال ایران و همچنین مسائل مرتبط با امنیت خطوط لوله مورد نظر، طرحهای مطرح شده برای انتقال گاز این مناطق به هند در حد پیشنهاد باقی مانده است. براساس پیشبینی ها، آسیا قطب مصرف آتی انرژی خواهد بود و کسب سهم قابلتوجهی از این بازار مورد توجه تولیدکنندگان نفت و گاز قرار دارد. ایران به لطف ذخایر قابلتوجه گاز طبیعی، برخورداری از مرز مشترک با کشورهای آسیای میانه و امنیت مناسب داخلی، ایمنترین مسیر برای انتقال گاز آسیای میانه به هند و جنوب آسیا بهشمار میرود. از این روی لازم است ایران ضمن فراهمکردن زیرساختهای انتقال گاز آسیای میانه، مقدمات حصول توافقات چندجانبه بین تولیدکنندگان و متقاضیان گاز طبیعی را فراهم آورده و در راستای حداکثرسازی منافع خود و کسب جایگاه مناسب بین المللی گام بردارد. در خصوص هند نیز زمان آن رسیده که این کشور با در نظر گرفتن منافع بلندمدت خود، استراتژی شفاف و روشنی در قبال ایران اتخاذ کرده و از پیروی محض سیاستهای غربی، بهویژه آمریکا که بهطور قطع راهکاری دائمی برای رفع بحران آتی انرژی این کشور نخواهد بود، پرهیز نماید