اثر غلظت و زمان محلول پاشی کود نیتروژن بر عملکرد دانه و صفات مهم زراعی کلزا (Brassica napus L.) رقم هایولا 401

به منظور بررسی اثر محلول پاشی کود نیتروژن به عنوان مکمل تغذیه خاکی بر عملکرد دانه کلزا رقم هایولا 401، آزمایشی به صورت بلوک های کامل تصادفی با 16 تیمار و سه تکرار طی سال های زراعی 89- 1387 در اراضی شالیزاری موسسه تحقیقات برنج کشور (رشت) اجرا گردید. دراین آزمایش غلظت نیتروژن خالص (از منبع اوره) در دو سطح (5 و 10 در هزار) در هفت زمان محلول پاشی شامل: 1- مرحله 6 تا 8 برگی؛2- ساقه رفتن؛ 3- قبل از گل دهی؛ 4- مرحله 6 تا 8 برگی + ساقه رفتن؛ 5- مرحله 6 تا 8 برگی + قبل از گل دهی؛ 6- ساقه رفتن + قبل از گل دهی؛ 7- مرحله 6 تا 8 برگی + ساقه رفتن + قبل از گل دهی همراه با دو تیمار شاهد شامل بدون مصرف کود نیتروژن و کود پایه به صورت در زمان کاشت، در زمان ساقه رفتن و قبل از گل دهی به میزان 180 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار منظور شدند. نتایج حاصل از تجزیه مرکب نشان داد که بین تیمارهای مورد آزمایش از نظر اکثر صفات مورد بررسی تفاوت معنی داری وجود داشت. تیمار محلول پاشی با غلظت 10 در هزار در مرحله ساقه رفتن + قبل از گل دهی بیشترین طول خورجین (8/6 سانتی متر)، تعداد شاخه فرعی در بوته (1/7) و ارتفاع بوته (1/141 سانتی متر) را داشت. هم چنین تیمار محلول پاشی با غلظت 10 در هزار در مرحله 8-6 برگی+ساقه رفتن + قبل از گل دهی، بیشترین عملکرد بیولوژیک (6/10684 کیلوگرم در هکتار)، عملکرد دانه و عملکرد روغن (به ترتیب با میانگین های 2/3686 و 3/1489 کیلوگرم در هکتار) و مدت زمان رسیدگی (202 روز) را دارا بود. تیمار محلول پاشی با غلظت 10 در هزار در مرحله ساقه رفتن + قبل از گل دهی نیز تفاوت معنی داری با محلول پاشی 10 در هزار در هر سه مرحله نداشت. بیشترین میزان روغن دانه متعلق به تیمار شاهد صفر (44 درصد) بود. براساس نتایج این آزمایش به نظر می رسد که محلول پاشی ده در هزار کود نیتروژن مکمل در مراحل انتهایی رشد کلزا (ساقه رفتن + قبل از گل دهی) باعث افزایش عملکرد دانه و روغن می شود.