اثربخشی آموزش گروهی شناختی رفتاری مهارت های زندگی بر سازگاری افراد دارای نقص بینایی

 این پژوهش با هدف اثربخشی آموزش گروهی شناختی رفتاری مهارتهای زندگی بر سازگاری افراد دارای نقص بینایی انجام گرفت. 

 روش پژوهش آزمایشی بوده و از طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل استفاده شده است؛ بدین منظور از بین دانشجویان نابینا و کم‌بینای شهر اصفهان در سال تحصیلی 89 به شیوه نمونه‌گیری تصادفی تعداد 21 نفر انتخاب و به تصادف در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. برای جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامه سازگاری بل که روایی و پایایی آن تایید شده است، استفاده شد. داده‌های به‌دست آمده با استفاده از روش آماری تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته‌های پژوهش نشان داد که تفاوت معناداری بین عملکرد دوگروه آزمایش و کنترل، در مرحله پس‌آزمون در نمره کل سازگاری 001/0P ≤  و خرده مقیاسها وجود دارد. 

بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که آموزش مهارتهای زندگی به شیوه گروهی شناختی- رفتاری بر سازگاری نابینایان تاثیر مثبت و معنا‌داری دارد و از این روش می‌توان در آموزش و توان‌بخشی افراد نابینا با هدف بهبود سلامت روانی و افزایش سازگاری استفاده کرد.