استئوتومی فمور واروس دیروتیشن همراه با کوتاه سازی در درمان دررفتگی مادرزادی پس از 18 ماهگی

پیش جااندازی دررفتگی مادرزادی لگن در سنین بالاتر از 18 ماه اکثرا با استئوتومی لگن تکمیل می شود. هدف از این پژوهش بررسی نتایج جراحی واروس دیروتیشن و کوتاه سازی استخوان ران بدون استئومی لگن در درمان دررفتگی بود که دیر شناسایی شده و یا درمان غیرجراحی در آنها ناموفق بود.
در 67 ران مبتلا به دررفتگی مادرزادی (46 بیمار شامل 36 دختر و 10 پسر) که دیر شناسایی شده بودند و در طیف سنی 18 ماه تا 10سال قرار داشتند، عمل جراحی واروس دیروتیشن و کوتاه سازی استخوان ران پس از انجام جااندازی در یک مرکز درمانی اهواز انجام شد. بیماران تا زمان وزن گذاری کامل و خارج کردن پلاک پیگیری شدند.
جااندازی کامل در 67 ران انجام شد. پس از 26 ماه اندکس استابولوم در بیماران به میزان 6 درجه کاهش یافت. در 61 ران (91%) نیمه دررفتگی یا دررفتگی مجدد بعد از خارج کردن پلاک دیده نشد اما در 6 ران (9%) به دلیل دیسپلازی باقی مانده و دررفتگی مجدد استئوتومی لگن انجام شد. نود درصد بیماران در کلاس I و II طبقه بندی «سورین» قرار داشتند.
استئوتومی واروس دیروتیشن همراه با کوتاه سازی استخوان ران درمانی آسان و قابل اعتماد برای بیماران مبتلا به دررفتگی مادرزادی مفصل ران می باشد. اگر چه میزان موفقیت این روش درمانی 90% است، با این وجود پیگیری طولانی تر برای بررسی میزان دیسپلازی باقیمانده در استابولوم و سایر مشکلات احتمالی نیاز می باشد.