بررسی تنوع ژنتیکی جمعیت های اسپرس زراعی (Onobrychis sativa) توسط پروتئین های ذخیره ای بذر و بررسی ارتباط آن با عوامل اکولوژیکی

اسپرس (Onobrychis sativa)از لگوم های علوفه ای مهم در مراتع ایران است. بدلیل زمان بر بودن فرایند اصلاح آن، استفاده از ارقام جدید اساسا محدود به واردات ارقام خارجی می شود. در این تحقیق الگوی پروتئینی 110 ژنوتیپ از 11 جمعیت برای تعیین میزان تنوع ژنتیکی مورد بررسی قرار گرفت. براساس نتایج SDS-PAGE، 46 باند قابل تکثیر، پپتید پروتئینی، برای مطالعه تنوع ژنتیکی ثبت گردید. نسبت تعداد باندهای پلی مورف نسبت به تعداد کل باندها از 182/0 تا 284/0 با میانگین 233/0 متغیر بود. SDS-PAGE پروتئین های بذر تنوع درون و میان جمعیتی بالایی را نشان دادند که تمایز مشخصی بر اساس منشا و رویشگاه نشان ندادند. همبستگی بین ماتریس فاصله های ژنتیکی و جغرافیایی به وسیله آزمون مانتل ثابت نشد و ضریب همبستگی بین آنها از نظر آماری معنی دار نگردید. این مسئله نیز نشان دهنده عدم وجود شیب محیطی در گوناگونی پروتئین های ذخیره ای بذر است. بنابراین در برنامه های اصلاحی اسپرس باید تنوع ژنتیکی ارقام اسپرس با استفاده از والدین مختلف افزایش یابد. افزایش اساس ژنتیکی برای اصلاح اسپرس می تواند بوسیله کاربرد سیستماتیکی ژرم پلاسم که الگوی پروتئینی متفاوتی داشته و ویژگی های کمی بهتری دارند حاصل شود.