مقایسه روش های معکوس سازی تعمیم یافته و روش پوجول در تعیین مقیاس بزرگی محلی (ML) برای البرز مرکزی

روش های گوناگون معکوس سازی به منظور به دست آوردن رابطه تصحیح تجربی در تعیین مقیاس بزرگی محلی (ML) وجود دارد. در این تحقیق از دو روش پارامتریک معکوس سازی تعمیم یافته (Generalized Inversion) و روش پوجول (Pujol’s method) برای به دست آوردن منحنی تضعیف تجربی استفاده کردیم. تفاوت این دو روش در مراحل به دست آوردن پارامترهای مورد نیاز است. چون در روش معکوس سازی تعمیم یافته برای تعیین این مقیاس، مقادیر بزرگی زمین لرزه، تصحیح ایستگاه ها و مقادیر واسنجی (کالیبراسیون) (مرتبط با پدیده گسترش هندسی و تضعیف ناکشسان) که منعکس کننده تغییرات دامنه به عنوان تابعی از فاصله هستند، به طور هم زمان تعیین می شوند، در نتیجه مقادیر بزرگی و تصحیحات ایستگاهی سرشکن (trade off) می شوند درحالی که در روش پوجول (2003) تصحیحات ایستگاهی جدا و قبل از پارامترهای دیگر محاسبه می شود. در این تحقیق به منظور مقایسه این دو روش، از حجم عظیمی داده که شامل 62523 لرزه نگاشت (waveform) مربوط به 3889 زمین لرزه که با شبکه های لرزه نگاری تهران، سمنان و ساری در محدوده جغرافیایی 48 تا 55 درجه طول شرقی و 34 تا 38 درجه عرض شمالی در بازه زمانی 2 مارس 1997 تا 13 مارس 2011 ثبت شده اند، استفاده شد. در مقایسه تصحیحات ایستگاهی به دست آمده از دو روش بیشترین اختلاف در ایستگاه تهران برابر با 054/0 و کمترین اختلاف در ایستگاه آلاشت برابر با صفر و اختلافی برابر با 074/0 و 0007/0 به ترتیب در مقادیر ضرایب n وk به دست آمد. درنهایت تابع های تصحیح تجربی آن از روش های معکوس سازی تعمیم یافته و پوجول به دست آمد.