ظرفیت های ترکیه در الگو شدن برای حکومت های جدید عربی؛ نگاهی سازه انگارانه

ترکیه به عنوان یکی از کنشگران مهم و اثرگذار منطقه خاورمیانه، از زمان روی کار آمدن حزب عدالت و توسعه، روند های نوینی را در سیاست خارجی ترکیه در پیش گرفته است. این تغییر رویه که با پیروی از الگوهای سازه انگارانه قابل تبیین است، توانسته مدل اسلام میانه ترکیه را به الگویی مطرح و قابل رقابت با سایر مدل های سیاست ورزی اسلامی موجود در منطقه تبدیل نماید . با وقوع خیز ش های نوین در سرزمین های عربی منطقه خاورمیانه و رقابت برای به قدرت رسیدن توسط گروه های مختلف با گرایشات گوناگون در این کشور ها، بحث تبعیت و پیروی از الگویی خاص در حکومت های جدید، از مباحثی بوده است که بحث ها و مجادلات فراوانی را با خود به همراه داشته است. در این میان، ترکیه با در نظر گرفتن ظرفیت های نرم و سخت موجود در ساختار خود و منطقه و همچنین با برجسته ساختن بافت مذهبی (سنی شافعی)، مدارای فرهنگی با اقلیت ها در داخل و نیز هم سویی راهبردی با غرب و  بزرگداشت شکوه و جلال امپراتوری عثمانی، سعی کرده از الگو های مطرح اسلامی در منطقه، (ایران، عربستان و مصر) پیشی بگیرد و حکومت های جدید عربی و حتی جنبش های انقلابی را به حکمرانی مسلمانان میانه رو در قالب حزب عدالت و توسعه دعوت کند.