پدافند غیرعامل و توسعه پایدار شهری با تاکید برکاربر های تهدیدپذیر کلانشهر تبریز از منظر جنگ

توجه به جایگزینی کاربری ها با نگاهی دفاعی و امنیتی، تاکید بر اصول پدافند غیر عامل و استفاده از دیدگاه های پیشینیان و هم چنین تجارب کشورهای سرآمد در پدافند غیرعامل به ویژه در حوزه برنامه-ریزی شهری، می تواند در پیشرفت و توسعه برنامه ریزی شهری دفاعی و رسیدن به امنیت و توسعه پایدار شهری، موثر و دخیل باشد. با توجه به پیشرفتی که در حوزه مهندسی رزمی در کشورهای پیشرفته از لحاظ نظامی به وجود آمده است، باید نسبت به ایمن سازی شهرها اقدام نمود تا شهرها بتوانند در زمان جنگ، کم ترین خسارات جانی و مالی را متحمل شوند. این مقاله سعی دارد که اصول پدافند غیرعامل را در برنامه-ریزی شهری با تاکید بر کاربری های تاسیساتی و حیاتی به عنوان کاربری های تهدیدپذیر به کار گیرد و فضاهای شهری را با ارائه نقش تدافعی به آن ها ایمن نماید. هم چنین چگونگی حفاظت و دفاع از انسان ها و مکان های زندگی آن ها را با اعمال ضوابط و ملاحظات پدافند غیرعامل در حال و آینده میسر سازد. به علاوه، بسترهایی را برای امنیت و پایداری هرچه بهتر شهر با کم ترین خسارات ممکن در زمان تهاجم خارجی و حتی عملیات تروریستی فراهم نماید. در این مقاله بررسی و تحلیل های لازم با استفاده از نرم افزار GIS در مورد چگونگی پراکنش و نحوه استقرارکاربری های استراتژیک در سطح کلان شهر تبریز به عنوان یک شهر تاریخی- فرهنگی و قطب اقتصادی- ارتباطی شمال غرب کشور انجام گرفته است و در نهایت مناطق و محدوده های مرکزی شهر و حواشی جنوب غربی و شمال غربی شهر- با توجه به تجمیع کاربری های خطرزا و تهدیدپذیر- نامناسب و بحرانی تشخیص داده شدند.