پیاده‎سازی ماتریس های همجواری برای ارزیابی سازگاری کاربری های شهری به‎روش تصمیم-گیری چندمعیاره فازی(مورد مطالعه: کاربری های آموزشی دبیرستان شهر گرگان)

در رابطه با استقرار و برنامه ریزی تسهیلات و خدمات شهری، عوامل متعددی به‎صورت کمی و کیفی مطرح هستند که ممکن است تاثیر آنها بر ارتباط بین این تسهیلات متفاوت باشد. در این میان به‎دلیل تاثیرهای مثبت و منفی که کاربری ها روی هم دارند، سازگاری و ناسازگاری بین کاربری های شهری در چیدمان آنها کنار یکدیگر، معیارهای ویژه‎ای برای هر کاربری شمرده می‎شود. این پروسه به‎دلیل تاثیرگذاری و وابستگی شدید کاربری های مختلف شهری به یکدیگدر، فرآیند پیچیده‎ای به‎شمار می‎رود و تاثیرگذاری ذی‎نفع‎ها و عوامل متعدد در فعالیت کاربری های شهری نیز، بر پیچیدگی مسئله می‎افزاید. از سوی دیگر، ماهیت گروهی فعالیت‎های شهری و عدم قطعیت ذاتی موجود در اولویت‎ها و عقاید تصمیم‎سازان و لزوم به‎کارگیری اولویت‎ها و عقاید تصمیم‎سازان مختلف در این پروسه، به‎کارگیری همزمان روش‎های تصمیم‎سازی گروهی و ابزارهای مختلف پشتیبانی تصمیم، مانند سامانه‎ی اطلاعات جغرافیایی (GIS) را ضروری می‎کند، بنابراین پژوهش پیش رو برپایه‎ی رویکرد ترکیبی مدل های تصمیم‎گیری چند معیاره (AHP) و نظریه‎ی مجموعه های فازی، ضمن ارائه‎ی مدل (Fuzzy AHP) به ارزیابی سازگاری کاربری های آموزشی شهری با در نظر گرفتن کلیه عوامل موثر بر سازگاری کاربری ها پرداخته شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد، تمامی مدارس دبیرستان شهر گرگان از نظر سازگاری نسبت به معیارهای مورد بررسی، در رده‎ی نسبتا سازگار (026/0-052/0) قرار دارند. همچنین نتایج این پژوهش نشان‎دهنده‎ی تخصیص سطوح متفاوت و دقیق‎تر سازگاری در رابطه با کاربری های دبیرستان شهر گرگان و کارایی مدل طراحی شده برای ارزیابی سازگاری کاربری های شهری است.