تعیین راهبرد انتقال فناوری اتیلن با استفاده از روش AHP

کشور ایران با دارا بودن جایگاه سوم و دوم جهانی در زمینه ذخائر نفت و گاز یکی از ثروتمند ترین کشور های دنیا محسوب می گردد. یکی از مهمترین و با ارزش ترین مشتقات گازی، اتان می باشد که با انجام فرایند کراکر بر روی آن، محصولی با ارزش بسیار بالای اتیلن تولید می شود، اتیلن خود خوراک واحدهای پتروشیمی پلیمری است که محصولات با ارزش افزوده بالاتر همچون انواع فیلم ها، لوله، مواد پلاستیکی و... را تولید می کنند، که علاوه بر ایجاد منافع مالی برای کشور، دارای اهمیت راهبردی به دلیل نوع کاربرد آنها و وابستگی صنایع مختلف به آنها، می باشد. به دلیل بروز بودن صنعت پتروشیمی و بالتبع آن، دانش مورد نیاز احداث آن، تصمیم گیری پیرامون نحوه دستیابی به این دانش و فناوری، از اهمیت و ارزش بالائی برای شرکت های متولی توسعه این صنعت برخوردار است. در این مقاله هدف تعیین مناسبترین راهبرد انتقال فناوری با استفاده از دانش خبرگان دارای تجربه (در صنعت پتروشیمی بالاخص حوزه اتیلن) و مدل تصمیم گیری AHP می باشد.در این مسئله 8 راهبرد ممکن انتقال فناوری اتیلن با توجه به شرایط صنعت پتروشیمی در ایران شناسائی گردیدند که عبارت بودند از:کنسرسیوم تحقیقاتی، برون سپاری فناوری، همکاری مشترک، سرمایه گذاری مشترک، خرید فناوری، خرید سازمان ارائه کننده فناوری، تحقیق و توسعه و مهندسی معکوس، که در نهایت روش تحقیق و توسعه به عنوان مناسبترین راهبرد انتقال فناوری اتیلن انتخاب گردید