رابطه ی جنسیت و به کارگیری راهبردهای یادگیری زبان فارسی به عنوان زبان دوم

این پژوهش، از نوع کاربردی است و تاثیر جنسیت را بر به کارگیری راهبردهای یادگیری زبان فارسی (به عنوان زبان دوم) در میان فارسی آموزان خارجی مورد بررسی قرار می دهد. بر اساس پژوهش های مختلف، استفاده از این راهبردها در یادگیری مهارت های زبان تاثیر بسزایی دارد. در حوزه ی آموزش و یادگیری زبان انگلیسی و همچنین در زبان های مختلف، راهبردهای یادگیری زبان مورد بررسی قرار گرفته اند، ولی در حوزه ی آموزش زبان فارسی(به عنوان زبان دوم) به غیر فارسی زبانان، پژوهشی که بتوان بر اساس آن برنامه ریزی کرد، انجام نشده است و تنها به بررسی راهبردهای شناختی و فراشناختی(در میان فارسی زبانان)، اکتفا شده است؛ بنابراین، انجام این پژوهش، کاری ضروری به نظر می رسید. برای انجام پژوهش مورد نظر، از پرسشنامه راهبردهای یادگیری زبان آکسفورد(1990)، استفاده شد. ابتدا نسخه ی 50 سوالی پرسشنامه به زبان فارسی ترجمه و پایایی آن طی یک آزمون آزمایشی(با استفاده از 30 فارسی آموز)، به روش آلفاکرونباخ محاسبه شد که برابر 80/0 بود. با این حال، در برخی از بخش های پرسشنامه اصلاحاتی صورت گرفت. سپس 156 فارسی آموز خارجی مرکز آموزش زبان فارسی دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره)، از 13 کشور گوناگون به پرسش نامه ی اصلاح شده پاسخ دادند. تحلیل آماری به کمک آزمون «تی» و آزمون «ضریب همبستگی اسپیرمن» نشان می دهد اگرچه، میانگین کل نمره ی دانشجویان دختر بیشتر از دانشجویان پسر است، اما امار استنباطی بیانگر آن است که این اختلاف میانگین ها معنادار نیست. بنابراین، دو گروه دانشجویان دختر و پسر، کم و بیش به یک میزان از همه ی راهبردهای یادگیری استفاده می کنند. همچنین یافته ها حاکی از آن است که اولویت های فارسی آموزان دختر و پسر، در انتخاب نوع راهبردها متفاوت است.