فراوانی ناهنجاری کروموزومی و آپوپتوز ناشی از اشعه گاما در لکوسیت های خون محیطی مبتلایان به هموگلوبین

تالاسمی آلفا بیماری کم خونی ژنتیکی و بیشتر شایع در آسیای جنوب شرقی، منطقه مدیترانه و جنوب ایران است. به طورکلی، تالاسمی آلفا به گروه های کوچک تری تقسیم می شودکه مهم ترین آنها عبارتند از: حامل خاموش، تالاسمی آلفا مینور، بیماری هموگلوبین H و تالاسمی آلفا ماژور(هیدروپس فتالیس).
بررسی میزان ناهنجاری کروموزومی و آپوپتوز در لکوسیت افراد دچار بیماری هموگلوبین H در مقایسه با افراد سالم پیش و پس از تیمار با 3 گری اشعه گاما لکوسیت های خون محیطی 10 بیمار هموگلوبین H به همراه لکوسیت های خون محیطی 10 فرد سالم به طور جداگانه مورد تابش 3 گری پرتو گاما قرار داده شدند. بروز ناهنجاری کروموزومی پس از 48 ساعت از هر نمونه 70 متافاز بررسی شد. پس از 48 ساعت میزان آپوپتوز القایی و بی درنگ پس از خون گیری با آزمون کامت خنثی مورد ارزیابی قرار گرفت. تمام این مرحله برای هر یک از افراد دو گروه بدون تابش لکوسیت های خون محیطی، تکرار و با نمونه های مورد تابش مقایسه و آنالیز آماری با نرم افزار 15V SPSS انجام شد.
نقاط شکست ناشی از القای پرتوها در بیماران دچار هموگلوبین H در تمام کروموزوم ها و افراد سالم به جزء کروموزوم شماره 1، متناسب با طول کروموزوم ها و بر مبنای محتوای DNA به طور تصادفی در طول کروموزوم پخش شده بود. درصد آپوپتوز در افراد دچار بیماری هموگلوبین H بلافاصله پس از خون گیری و همچنین پس از 48 ساعت نسبت به افراد سالم بیشتر و از نظر آماری معنی دار بود (01/0 P<). درصد آپوپتوز نمونه های تیمار 3 گری اشعه پس از 48 ساعت در هر دو گروه کنترل و بیمار به میزان بسیار قابل توجهی افزایش یافته بود (01/0 P<).
دور نگهداشتن بیماران هموگلوبین H از مواد فیزیکی و شیمیایی که آسیب اکسیداتیو DNA ایجاد می کند، ممکن است به بهبود مدیریت این بیماران کمک کند.