بررسی اثرات سیاست های حمایتی بر کاهش فقر در ایران

در این تحقیق اثربخشی سیاست‎های اقتصادی بر اندازه ی فقر در ایران طی دوره ی 86- 1368 با استفاده از مدل داده‎های ترکیبی مورد ارزیابی قرار گرفته است‎. برای این منظور از شاخص سن استفاده شده است. این شاخص اطلاعات مربوط به تعداد افراد فقیر و نحوه ی توزیع درآمد و شکاف درآمدی را دربر دارد. بر اساس نتایج این تحقیق در فاصله ی سال های 1368 تا 1386 فقر در ایران کاهش یافته است. طی برنامه‎های اول و دوم توسعه، اندازه ی فقر از نوسانات و شدت بیشتری برخوردار بوده است. با شروع برنامه ی سوم توسعه به تدریج و به-طور تقریبی در همه ی مناطق، میزان فقر کاهش یافته است. تقریبا در تمامی سال ها، میزان فقر در مناطقی همچون چهارمحال و بختیاری، کهکیلویه و بویر احمد، سیستان و بلوچستان بیش از سایر مناطق بوده است، همچنین میزان فقر در استان هایی مانند تهران، فارس، اصفهان و قم در مقایسه با سایر استان ها کمتر بوده است. سیاست‎های حمایتی، تجاری و بودجه‎ای طی دوره ی مورد مطالعه اثر معنی‎داری بر کاهش فقر نداشته ‎است، در حالی که اما سیاست های مالیاتی بر اندازه ی فقر اثر معنی‎دار داشته است.