تاثیر بسترهای مختلف کشت بر جذب عناصر پرمصرف و کم مصرف توسط گوجه فرنگی گیلاسی

به منظور بررسی تاثیر برخی از بسترهای کشت بر جذب و غلظت عناصر غذایی در گوجه فرنگی گیلاسی (Lycopersicon esculentum var. Cerasiforme)، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 9 تیمار و 4 تکرار و دو بوته در هر گلدان در سیستم کشت هیدروپونیک باز اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل پرلیت- ورمیکولیت 50:50 درصد حجمی، پرلیت- زئولیت 50:50 درصد، پرلیت 100 درصد، شلتوک 100 درصد، شلتوک- ورمیکولیت 50:50 درصد، شلتوک- زئولیت 50:50 درصد، پرلیت- شلتوک- ورمیکولیت 5/37: 5/37: 25 درصد، پرلیت- شلتوک- زئولیت 5/37: 5/37: 25 درصد و کوکوپیت 100 درصد بود. نتایج اندازه گیری عناصر بسترها نشان داد که بیشترین غلظت پتاسیم در کوکوپیت و زئولیت بود و کلسیم در بستر زئولیت، منیزیم در کوکوپیت، منگنز در شلتوک، مس در ورمیکولیت، روی در کوکوپیت و آهن در ورمیکولیت بیشترین مقدار را داشتند. بیشترین غلظت پتاسیم و منیزیم شاخساره گوجه فرنگی در تیمار کوکوپیت و بیشترین غلظت کلسیم در بستر ورمیکولیت بود. رابطه معنی داری بین غلظت عناصر غذایی مختلف، به غیر از پتاسیم، در بسترهای کشت و مقدار جذب آن توسط گیاه وجود نداشت. به طور کلی، بیشترین جذب عناصر غذایی توسط گوجه فرنگی گیلاسی در بستر حاوی مخلوطی از پرلیت و ورمیکولیت به دست آمد، که احتمالا به خاطر شرایط بهینه رشد ریشه ها، مخصوصا تخلخل زیاد و قدرت نگهداری آب و عناصر غذایی است.