اثر تغذیه با سطوح مختلف لاکتوفرین گاوی بر عملکرد رشد و فعالیت لایزوزیم سرم و موکوس تاس ماهی سیبری جوان

این مطالعه با هدف بررسی اثرات استفاده از لاکتوفرین به صورت خوراکی روی پارامترهای رشد و ایمنی غیر اختصاصی تاس ماهی سیبری انجام گردید. به این منظور شش جیره با سطوح مختلف شامل 0، 100، 200، 400، 800 و 1600 میلی گرم لاکتوفرین در هر کیلوگرم غذا تهیه شد و ماهیان با وزن متوسط اولیه 2/0±3/26 گرم به مدت 8 هفته با جیره های مذکور تغذیه شدند. برای سنجش شاخص های رشد با فاصله 2 هفته تا انتهای آزمایش، طول کل و وزن در تیمار های مختلف اندازه گیری شد. در انتهای آزمایش، برای سنجش میزان پارامترهای ایمنی غیراختصاصی از ماهیان خونگیری به عمل آمد و از موکوس آنها نمونه برداری شد. پارامترهای رشد ماهیان شامل وزن نهایی، فاکتور وضعیت (CF)، وزن کسب شده (WG)، نرخ رشد ویژه (SGR) و ضریب تبدیل غذایی (FCR) در طول مدت آزمایش در تیمار های مختلف اختلاف معنی داری را نشان نداد (05/0P>). همچنین تعداد گلبول های سفید و درصد افتراقی گلبول های سفید شامل مونوسیت، ائوزینوفیل، نوتروفیل و لنفوسیت در تیمارهای مختلف با تغییر سطح لاکتوفرین جیره اختلاف معنی داری را نشان نداد (05/0P>). اختلاف معنی داری در فعالیت لایزوزیم سرم و موکوس ماهیان تغذیه شده با سطوح مختلف لاکتوفرین نیز مشاهده نشد (05/0P>). میزان ترشح موکوس در ماهیانی که از 400 میلی گرم لاکتوفرین تغذیه کرده بودند به صورت معنی داری نسبت به تیمار شاهد افزایش یافت (05/0P<). با توجه به افزایش معنی دار ترشح موکوس در تیمار های تغذیه کرده از لاکتوفرین این گونه به نظر می رسد که پتانسیل لاکتوفرین جهت استفاده به عنوان یک تحریک کننده سیستم ایمنی در تاس ماهی سیبری بسیار کم می باشد ولی نیاز به مطالعات بیشتر و اندازه گیری سایر پارامترهای ایمنی مرتبط دارد.