اتصال چسبی کامپوزیت های پلیمری

هدف از کار حاضر آشنایی دانشجویان، مهندسان، طراحان و متخصصان فعال در زمینه کامپوزیت های پلیمری با کلیات فرایند اتصال چسبی است. دلایل وجود اتصالات در سازه ها شامل محدودیت در ابعاد قطعات، استفاده از مواد مختلف، ضرورت دسترسی و بازرسی، تعمیرات و حمل و نقل است. از این رو انتخاب صحیح و طراحی اصولی روش اتصال کامپوزیت ها از اهمیت زیادی برخوردار است. کامپوزیت های پلیمری مورد بحث در این مقاله، رزین های پلی استرو اپوکسی تقویت شده با الیاف شیشه و کربن اند. در این مقاله ابتدا به جنبه های کلی اتصالت چسبی و مفاهیم بنیادی پدیده چسبندگی به طور مختصر اشاره می شود. سپس روش های متدوال برای آماده سازی سطوح کامپوزیت ها شامل روش های مکانیکی و فیزیکی مرور می شود. در ادامه، چسب های ساختاری مناسب برای اتصال کامپوزیتهای پلیمری و خواص آنها درشرایط محیطی مختلف بررسی می شود. در بخش پایانی خواص مکانیکی اتصالت چسبی نیز بررسی و پارامترهای موثربراستحکام این نوع اتصالت تحلیل می شوند