بررسی روند تغییرات زبری با استفاده از شاخص زاویه بادپناهی در دشت سرهای مختلف

در این تحقیق تغییرات زبری سطح زمین در راستای ترانسکت طولی دشت سر ها در منطقه خضر آباد - رستاق واقع در دشت یزد - اردکان با استفاده از شاخص زاویه بادپناهی بررسی می گردد. زاویه بادپناهی با استفاده از زبری سنج میله-ای در طول 35 سانتیمتری ترانسکت طولی مطابق با روش Potter et al. اندازه گیری شد. اطلاعات ارتفاع نقاط به نرم افزارهای Minitab و Excel انتقال و محاسبات لازم در زمینه فراوانی نسبی و تجمعی زاویه بادپناهی انجام شد. مقایسه تجزیه واریانس (دانکن) پوشش سطح با زاویه بادپناهی بین دشت سر ها، اختلاف معنی دار در سطح آماری کمتر از 01/0 را نشان می دهد. در این بین، دشت سر لخت دارای بیش ترین پوشش با زاویه بادپناهی است. در دشت سرهای لخت به طور متوسط 27/9 ± 11/18% سطح با زاویه بیش از°12 باعث به تله انداختن ذرات می شود. این در حالی است که در دشت سرهای اپانداژ مقدار آن به 73/7 ± 44/8 کاهش می-یابد. دشت سرهای پوشیده در محدوده مورد مطالعه فاقد زبری قابل ملاحظه است و تنها 58/0 ± 28/0% از سطح زمین با زاویه بادپناهی بیش از° 12 پوشش داده می شود و این موجب حساسیت اراضی این دشت سر ها به فرسایش بادی می شود. نتایج نشان داد شاخص درصد فراوانی تجمعی زاویه باد پناهی بیش از 12% قادراست اختلاف زبری در دشت سرهای مختلف را به خوبی توصیف نماید. همچنین شاخص فوق نشان دهنده این است که با حرکت از مناطق بالا دست (دشت سرهای فرسایشی) به پائین دست (دشت سرهای اپانداژ و پوشیده) زبری کاهش یافته و پتانسیل فرسایش بادی افزوده می شود.