تحلیل ساختاری دوپلکس لغزشی- فشارشی کوه های مورو (شمال غرب تبریز)

کوه های مورو در 27 کیلومتری شمال غرب تبریز و در فرادیواره گسل تبریز واقع شدند. گسل تبریز با جابجایی های راستالغز خود باعث بوجود آمدن شکستگی های پر مانندی در اطراف خود شده که از اتصال آن ها به یکدیگر سرانجام گسل شمال مورو را در فرادیواره خود به وجود آورده است. گسل تبریز و گسل شمال مورو، دارای سازوکار راستالغز راست گرد می باشند. گسل شمال مورو با امتدادی منحنی وار در ادامه غربی خود در گسل تبریز ختم شده است. هندسه قرارگیری این دو گسل نسبت به هم و همچنین سازوکار آن ها، باعث به وجود آوردن دوپلکس لغزشی-فشارشی در حد فاصل شان شده است. تنش های رژیم لغزشی-فشارشی مذکور باعث ایجاد توپوگرافی مثبت و به بالاآمدگی کوه های مورو منجر شده است. این بالاآمدگی در امتداد گسل های طولی اتفاق افتاده که امتدادی موازی با دو گسل مذکور دارند. با توجه به نحوه بالاآمدگی بلوک ها، وجود تنش های برشی و محض و نوع دگرریختی های انجام گرفته در این کوه ها، به نظر می رسد این دوپلکس با مدل دوپلکس های لغزشی- فشارشی مایل تطابق بیشتری را نشان می دهد.