آمادگی بدنی زنان کوهنورد و ارتباط آن با عملکرد و موفقیت در صعود به قله مراپیک (6654)

هدف این پژوهش مطالعه ارتباط بین موفقیت در صعود به قله ای بلندتر از 6000 متر و نتایج آزمون های آمادگی بدنی است که معمولا از سوی فدراسیون کوهنوردی برای انتخاب افراد اعزامی به ارتفاعات اجرا می شود. در پژوهش حاضر ارتباط بین نتایج این آزمون ها در 8 کوهنورد زن (سن: 7/8±4/34 سال، قد: 9/5±9/163 سانتی متر، جرم بدن: 8/3±6/60 کیلوگرم) و موفقیت و عملکرد آنها در صعود به قله 6654 متری مراپیک بررسی شد. یافته ها نشان داد موفقیت در صعود به قله با نتایج آزمون های آمادگی بدنی شامل آزمون کوپر، پرش جفت، بارفیکس، و دراز نشست و نیز حجم تمرینات هفتگی، سن، جرم بدن، شاخص توده بدنی، و درصد چربی بدن کوهنوردان ارتباط معنی داری نداشت. از طرفی موفقیت در صعود به قله ارتباط معنی داری داشت با عملکرد کوهنوردان در ارتفاع بالاتر از 5000 متر در دو روز پیش از صعود به قله (039/0p=) و همچنین سابقه شب مانی در ارتفاعات بالاتر از 3000 متر (002/0p=). به طور کلی آمادگی بدنی کوهنوردان در ارتفاع نزدیک به سطح دریا نمی تواند تضمین کننده موفقیت و عملکرد آنان در ارتفاعات بلند باشد. تجربه و سابقه صعود و شب مانی در ارتفاعات می تواند ملاک بهتری برای تشخیص موفقیت کوهنوردان در صعودهای آتی باشد.