تاثیر تنش خشکی فراهم شده توسط ارتفاع از سطح دریا، بر چهار گونه بادام وحشی

بادام وحشی یکی از گونه های درختچه ای مهم و با دامنه اکولوژیک وسیع در ایران است. پدیده تغییر اقلیم و خشکی و اثر آن بر اکوسیستم های جنگلی، همچنین وضعیت نامناسب اکوسیستم جنگلی زاگرس و ضرورت استفاده از گونه های درختچه ای موجب توجه به این گونه در جنگلکاری ها شده است. آگاهی از تاثیر عوامل رویشگاهی در تحمل تنش های محیطی موجب موفقیت بیشتر برنامه های اجرایی احیای جنگل ها خواهد شد. برای دستیابی به اثر عامل رویشگاهی ارتفاع از سطح دریا بر مقاومت به خشکی چهارگونه بادام وحشی شامل A. arabica، A. scoparia، A. haussknechtii، Amygdalus eleagnifolia بذر این گونه ها از سه کلاسه ارتفاعی شامل 1600 تا1800، 1800 تا 2000 و بالاتر از 2000 متر از سطح دریا در رویشگاه کره بس جمع آوری و پس از تیمار در کیسه های نایلونی کشت و نهال ها پس از دو ماه و با استفاده از پلی اتیلن گلیکول (6000PEG) و با چهار سطح خشکی شامل شاهد، 4/0-، 8/0- و 2/1- مگاپاسکال با آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار (هر تکرار 5 نهال)، تحت آزمایش قرار گرفتند. نتایج نشان داد با تشدید تنش خشکی ناشی از افزایش غلظت PEG در آب آبیاری از طول نهال، طول اندام هوایی و وزن تر و خشک نهال ها کاسته شده و بر وزن تر ریشه افزوده شده بود. مقایسه میانگین ها نشان داد که از بین عناصر ماکرو، با اعمال تیمارهای خشکی بر مقادیر نیتروژن و کلسیم با کاهش فشار اسمزی افزوده شد و کمترین اندازه این عناصر در نهال های تیمار شاهد اندازه گیری شد. همچنین نتایج نشان داد که از بین کلاسه های ارتفاعی، نهال های کلاسه ارتفاعی پایین (1600 تا 1800 متر بالاتر از سطح دریا) بیشترین مقادیر عامل های رویشی و در مقابل، نهال های حاصل از بذر پایه های مادری ارتفاعات فوقانی (بالاتر از 2000 متر) کمترین مقادیر را نشان دادند. البته از میان گونه های مورد تحقیق گونه A. arabicaتحت تنش خشکی بیشترین مقادیر عامل های رویشی را نشان داد و به نظر می رسد که کمتر تحت تاثیر خشکی قرار گرفته بود، در نتیجه مقاومترین گونه به شرایط خشکی بود.